Voor het eerst zie ik de stad in regenachtig weer. Een unicum, mijn reizen naar het Verenigd Koninkrijk gingen altijd gepaard met een hittegolf die zijn weerga niet kende, aldus de lokale bevolking. Het maakt Newcastle wel gelijk een stuk fotogenieker.
We struinen de hele middag door de stad en komen er al gauw achter dat we zonder Britse ponden redelijk verloren zijn. Bij een pinautomaat probeer ik £20 te pinnen. Het worden er uiteindelijk £200. In zo’n korte periode krijgen we dat niet op. Zelfs niet in de meest bijzondere milkshakebar die ik ooit gezien heb.
Met een keuze uit wel 100 ingrediënten, van de standaardsmaken vanille en banaan tot complete Marsrepen en M&M’s. Alles wat in een blender kan, kan ook in een shake, is het credo van de eigenaar. Ik heb nog nooit zo’n geweldige kersenmilkshake gedronken als daar.
Na een bezoek aan een overdekte markt, is het tijd om richting de boot te gaan. Ruim op tijd staan we bij de bushalte, in de hoop dat we de bus niet gemist hebben. Gezien de grote groep mensen bij de halte, is dat niet het geval. Of we hebben allemaal de bus gemist, dat kan ook.
De rit terug redden we ruim binnen de 20 minuten. De chauffeur heeft flink doorgereden, waardoor we ruim op tijd bij de douane aankomen.
