Alar Karis verkozen tot president van Estland

Geplaatst op door

Alar Karis is vanochtend, 31 augustus 2021, verkozen tot president van Estland. Tijdens de tweede stemronde van deze verkiezingen behaalde hij 72 stemmen, vier meer dan het minimum van 68. Karis was de enige kandidaat die voorgedragen was.

De 63-jarige Karis bedankte na afloop eenieder die op hem gestemd had, maar ook degenen die dat niet deden. Hij gaf tevens aan een goede werkrelatie met de Riigikogu na te streven. Hoewel de stemming anoniem was, is op dit moment al duidelijk dat de leden van EKRE niet op Karis hebben gestemd, zij hoopten in een verdere ronde Henn Põlluaas alsnog voor te kunnen dragen.

Deze presidentsverkiezingen verliepen aanzienlijk sneller dan die in 2016. Destijds waren er meerdere rondes nodig om uiteindelijk Kersti Kaljulaid te kiezen als president. Kaljulaid, die er geen geheim van maakte een tweede termijn te ambiëren en mateloos populair is bij de bevolking, heeft zich voor de eerste ronde niet aangemeld als kandidaat. In de Riigikogu zou zij te weinig steun krijgen.

Kaljulaid zal op 11 oktober het ambt overdragen aan Karis.

De verdwenen vaccinaties

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Het is eind maart als persoon X de eerste vaccinatie krijgt. Een deugdelijk registratiesysteem is er nog niet, het gele boekje is nog onbekend; enkel een vaccinatieregistratiekaart is het bewijs dat je de prik hebt gehad. In dit geval wordt er door de huisarts gevaccineerd. Aangezien er op een later moment wel een digitale registratie zal gaan plaatsvinden, wordt op de vaccinatielocatie toestemming gevraagd om de data te delen met het RIVM.

Omdat het hier om een vaccinatie met AstraZeneca gaat, volgt de tweede prik vele weken later. In de tussentijd is de website MijnRIVM gelanceerd. Bij een controle blijkt dat eind april de eerste prik nog steeds niet is verwerkt. Een telefoontje naar het RIVM biedt uitkomst, vanaf 1 juni zou alles op orde moeten zijn. Enkele dagen voor het zetten van de tweede vaccinatie blijkt dit daadwerkelijk het geval te zijn.

Medio juni vindt de tweede vaccinatie plaats. Aangezien het bekend is dat dergelijke data niet direct zichtbaar is in het vaccinatieoverzicht op MijnRIVM, controleren we een week later of alles correct is verwerkt. Dan blijkt dat de tweede vaccinatie nog niet in het systeem staat, maar ook dat de eerste is verdwenen. Dit kan een storing zijn, dus proberen we een QR-code te genereren via de Corona Check-app. Maar ook deze app kan de data niet vinden. We proberen de helpdesk van de app te bereiken. De eerste helpdeskmedewerker vindt het een vreemd verhaal en hangt op, in plaats van me in de wacht te zetten.

De tweede helpdeskmedewerker, die we pas te spreken krijgen na ruim 60 keer gebeld te hebben, zegt hier niks aan te kunnen doen, en verwijst ons door naar de GGD. Zelfs na meermaals aangegeven te hebben dat de huisarts verantwoordelijk is voor de vaccinatie én registratie. Na een kort telefoongesprek met de GGD kunnen we enkel concluderen dat de helpdeskmedewerker onjuiste informatie heeft verstrekt en we bij het RIVM moeten zijn; zij beheren immers de data.

Het eerste telefoontje naar het RIVM levert verwarring op; dit hebben ze nog niet eerder gehoord. Het advies is om de huisarts te verzoeken de data nogmaals in te voeren, of op zijn minst de invoer te controleren. Het tweede telefoontje levert geen nieuwe informatie op. Het derde telefoontje, nadat we uitvoerig contact hebben gehad met de huisartsenpraktijk, is surreëel. De medewerker van het RIVM beaamt dat dit niet eerder is gebeurd, maar weigert een oplossing te bedenken. Ze benadrukt dat we te maken heb met een overheidsinstantie, dus niet moet verwachten dat er gewerkt wordt aan individuele oplossingen.

De vierde medewerker die we spreken komt met een heel stappenplan, dat de huisarts moet uitvoeren. Hoewel de fout daar niet ligt, is de huisartsenpraktijk wel de instantie die alles moet herstellen. Tot slot spreken we nog een vijfde medewerker, die aan zelfvertrouwen geen gebrek heeft. Zij zegt “de vraagbaak” van de afdeling te zijn. Ook beweert zij dat het onmogelijk is dat we tijdens eerdere telefoontjes steeds een ander advies heb gekregen en dat het RIVM absoluut niet verantwoordelijk is voor de data die het RIVM beheert.

De dagen verstrijken, en het vaccinatieoverzicht blijft angstvallig leeg, terwijl de reisdatum steeds dichterbij komt. We nemen de gok, en bellen nogmaals het RIVM. De huisartsenpraktijk heeft inmiddels het gehele stappenplan dat men had doorgegeven, uitgevoerd. Zonder resultaat, waar ook de zesde medewerker geen antwoord op kan geven. Van een dergelijk stappenplan is zij echter niet op de hoogte en lijkt het verhaal aanvankelijk ook niet te willen geloven, totdat we het “geheime” mailadres citeren. Geheel tegen alle protocollen in, worden we doorverbonden met de afdeling die dit mailadres beheert.

Ook hier komen we niet verder. De desbetreffende medewerker moeten we meermaals uitleggen wat het probleem is. Alle door het RIVM aangedragen oplossingen, worden niet herkend als zijnde de officiële methode. Er wordt voornamelijk gewezen naar de huisartsenpraktijk, de software en de softwareontwikkelaar. Over de gestuurde mail is bij deze afdeling niks bekend, maar er wordt wel duidelijk verteld dat ze er niks mee zullen doen als ze deze ontvangen. De huisarts moet maar contact opnemen met het RIVM, waarna ze zullen onderzoeken wat er mis is gegaan.

Die tijd is er niet, want voor het wijzigen van data rekent het RIVM minimaal vijf werkdagen. Daarnaast heeft het RIVM sinds ons eerste contact geen enkele deadline en/of termijn gehaald. We nemen wel contact op met de huisartsenpraktijk, maar dan met het verzoek om alle data nogmaals naar het RIVM te sturen, via de nieuwe portal HKVI. Na een spannende 24 uur lukt het om een geldige nationale en internationale QR-code te genereren.

Uit voorzorg testen we de gegenereerde codes uitvoerig. Beide geven een groen vinkje, dat aangeeft dat de code geldig is. Voor de zekerheid downloaden we ook de PDF-versie van de codes. Ter controle bekijken we ook nog de data die bij het RIVM bekend is. Bij persoon X klopt alles, ik ben plots vier keer gevaccineerd. Voor het maken van een QR-code, is dat gelukkig geen probleem; op papier ben ik nu hyper-immuun.

Estse presidentsverkiezingen – deel 5

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Het leek een uitgemaakte zaak, de kandidatuur van Alar Karis zou vandaag, 30 augustus, omgezet worden in het presidentschap van Estland. De directeur van het Ests Nationaal Museum was voorgedragen door twee coalitiepartijen en werd gezien als ideale kandidaat.

Voor de voordracht waren 21 stemmen nodig, die gemakkelijk werden behaald. Om vervolgens gekozen te worden door de Riigikogu waren 68 stemmen nodig, Karis ontving er 63. 59 kwamen er van de coalitiepartijen, de resterende 9 zouden van andere partijen moeten komen, maar dat lukte net niet. Enkele leden uit de fractie van de sociaal democratische partij en Isamaa waren niet overtuigd van deze kandidaat. De voltallige fractie van EKRE stemde niet mee, zij steunen nog steeds hun eigen kandidaat Henn Põlluaas, die door gebrek aan steun van andere partijen niet meedeed aan de verkiezing.

Morgen volgt er een nieuwe stemming, die mogelijk hetzelfde resultaat zal opleveren. Om 8:00uur lokale tijd kunnen nieuwe kandidaten zich aanmelden. Rond 10:00uur sluit de inschrijving en zal een nieuwe stemronde plaatsvinden. De twee coalitiepartijen, Keskerakond en Reformierakond, hebben aangegeven achter Alar Karis te blijven staan. Het is nu  Karis om de twijfelende leden van de Riigikogu te overtuigen om alsnog voor hem te kiezen. Echter is hij dat niet van plan, waardoor een derde ronde onvermijdelijk lijkt.

De derde stemronde gaat doorgaans tussen de top 2 van de tweede ronde. Mocht Karis nog steeds de enige kandidaat zijn, dan is hij dat ook in deze derde ronde. Indien hij dan alsnog weigert in gesprek te gaan met kamerleden die niet op hem stemmen, eindigt deze presidentsverkiezing mogelijk weer bij het Kiescollege van Estland. Dan stemmen niet alleen de 101 leden van de Riigikogu mee, maar ook 107 vertegenwoordigers van de politieke partijen uit alle regio’s. In 2016 was zelfs deze constructie weinig succesvol, omdat er destijds geen kandidaat met een grote meerderheid werd gekozen, en dat terwijl er dan niet 66% maar 50% van de stemmen nodig is.

Dat ligt dit jaar anders, aangezien het nu puur om de steun aan Karis lijkt te gaan. Ondertussen is er ook een petitie gestart door inwoners van Estland om Kersti Kaljulaid voor een tweede termijn te beëdigen. Onder de bevolking is zij zeer populair omdat zij zich durft uit te spreken over kwesties die in het land spelen. Deze eigenschap is voor enkele politieke partijen juist de reden om niet voor haar te kiezen; ze zou te kritisch zijn.

Dat zij zich nog niet heeft uitgesproken, kan een tactiek zijn. Pas in de vierde ronde, wanneer het kiescollege mede aan zet is, zou zij zich mogelijk kandideren. De kans is namelijk groot dat zij dan wel 50% van de stemmen weet te behalen, vanwege haar populariteit. Hoewel het scenario van morgen al vast lijkt te staan, blijft het toch een verrassing wie er morgen mogelijk ook een gooi gaat doen naar het presidentschap.

Ierland en Frankrijk 2021

Geplaatst op door

Dit was met recht de slechtste vakantie ooit, je leest het helemaal terug in de verhalen hieronder.

🇳🇱 Schiphol

Geplaatst op door

Een dag eerder hebben we in tal van pas aangeschafte tassen al onze spullen weten te proppen. In plaats van een autoreis terug naar Nederland, vliegen we nu terug. De hel die we eerder op Schiphol en Dublin meemaakten, kunnen we nu nog eens ervaren. In alle vroegte rijden we met de huurauto in de stromende regen naar Cork.

Geen normaal mens waagt zich op de weg, dus kunnen we flink doorrijden. Pas rondom de bewoonde wereld, zien we steeds meer verkeer. Veel invloed op onze voorsprong heeft dat niet. We kunnen zelf in alle rust nog de tank volgooien bij een tankstation op steenworp afstand van het vliegveld. Ruim op tijd leveren we de sleutels van de huurauto in, die we op flinke afstand van de hal hebben moeten parkeren.

Cork is gelukkig een kleinere luchthaven dan Dublin, maar nog steeds even chaotisch. Bij het inchecken vraagt de medewerker van KLM of alle extra bagage wel betaald is. Wij zeggen dat dit zo is, maar omdat Allianz onze vlucht heeft geboekt en dat drie dagen heeft gekost en twee keer mis is gegaan, durf ik dat niet met zekerheid te zeggen. Aan de andere kant, mogelijke extra kosten worden op de bij KLM bekende creditcard geboekt en die is niet van ons.

Na de bagagecontrole krijgen we nog vier formulieren mee die door de Nederlandse overheid worden geëist bij de grens. Waar zelfs Ierland deze zomer digitale formulieren introduceerde voor dit doel, houdt Nederland vast aan de papieren variant. Ondanks onze geldige QR-code, moeten we deze toch invullen. De pen krijgen we cadeau, waar corona niet goed voor is.

De douanecontrole in Cork is aanzienlijk anders dan in Dublin. Zo werd geëist dat mijn laptoptas geopend zou worden en alle apparatuur in afzonderlijke bakken zou worden gedeponeerd. Van de medewerkers mocht ik er niet bij blijven, al deed ik dit wel. Volgens hen was dat niet nodig, want ze waren best te vertrouwen. Dat zal best, maar mijn medepassagiers vertrouw ik over het algemeen iets minder.

De gate hadden we relatief snel gevonden, al is het maar omdat Cork er niet zo veel heeft. Het wachten was een eindeloze beproeving. Om de tijd te doden begon ik met het spotten van Nederlanders. Helaas is dat een saaie exercitie geworden, omdat je ze er tegenwoordig zo uitpikt, ze dragen namelijk 9 van de 10 keer hun mondkapje verkeerd.

Veel hulp hoefden we niet te verwachten van het personeel nadat we voor de derde maal onze tickets hadden laten zien. Pas als iedereen door de laatste controle was, mochten we onder begeleiding gebruik maken van de lift. Niet zo handig, als je met veel handbagage nog een vol vliegtuig in moet. Ook het personeel van KLM blijft dan liever op de achtergrond. Dit tot grote ergernis van ons, maar ook een behulpzame Ier, die ons goed heeft geholpen.

🇮🇪 Allihies – Cork

Geplaatst op door

Een dag eerder hebben we in tal van pas aangeschafte tassen al onze spullen weten te proppen. In plaats van een autoreis terug naar Nederland, vliegen we nu terug. De hel die we eerder op Schiphol en Dublin meemaakten, kunnen we nu nog eens ervaren. In alle vroegte rijden we met de huurauto in de stromende regen naar Cork.

Geen normaal mens waagt zich op de weg, dus kunnen we flink doorrijden. Pas rondom de bewoonde wereld, zien we steeds meer verkeer. Veel invloed op onze voorsprong heeft dat niet. We kunnen zelf in alle rust nog de tank volgooien bij een tankstation op steenworp afstand van het vliegveld. Ruim op tijd leveren we de sleutels van de huurauto in, die we op flinke afstand van de hal hebben moeten parkeren.

Cork is gelukkig een kleinere luchthaven dan Dublin, maar nog steeds even chaotisch. Bij het inchecken vraagt de medewerker van KLM of alle extra bagage wel betaald is. Wij zeggen dat dit zo is, maar omdat Allianz onze vlucht heeft geboekt en dat drie dagen heeft gekost en twee keer mis is gegaan, durf ik dat niet met zekerheid te zeggen. Aan de andere kant, mogelijke extra kosten worden op de bij KLM bekende creditcard geboekt en die is niet van ons.

Na de bagagecontrole krijgen we nog vier formulieren mee die door de Nederlandse overheid worden geëist bij de grens. Waar zelfs Ierland deze zomer digitale formulieren introduceerde voor dit doel, houdt Nederland vast aan de papieren variant. Ondanks onze geldige QR-code, moeten we deze toch invullen. De pen krijgen we cadeau, waar corona niet goed voor is.

De douanecontrole in Cork is aanzienlijk anders dan in Dublin. Zo werd geëist dat mijn laptoptas geopend zou worden en alle apparatuur in afzonderlijke bakken zou worden gedeponeerd. Van de medewerkers mocht ik er niet bij blijven, al deed ik dit wel. Volgens hen was dat niet nodig, want ze waren best te vertrouwen. Dat zal best, maar mijn medepassagiers vertrouw ik over het algemeen iets minder.

De gate hadden we relatief snel gevonden, al is het maar omdat Cork er niet zo veel heeft. Het wachten was een eindeloze beproeving. Om de tijd te doden begon ik met het spotten van Nederlanders. Helaas is dat een saaie exercitie geworden, omdat je ze er tegenwoordig zo uitpikt, ze dragen namelijk 9 van de 10 keer hun mondkapje verkeerd.

Veel hulp hoefden we niet te verwachten van het personeel nadat we voor de derde maal onze tickets hadden laten zien. Pas als iedereen door de laatste controle was, mochten we onder begeleiding gebruik maken van de lift. Niet zo handig, als je met veel handbagage nog een vol vliegtuig in moet. Ook het personeel van KLM blijft dan liever op de achtergrond. Dit tot grote ergernis van ons, maar ook een behulpzame Ier, die ons goed heeft geholpen.

🇮🇪 Travara – Travaud

Geplaatst op door

Onze laatste vakantiedag, voor zover wij nog kunnen spreken van een vakantie, spenderen we in de buurt. Na een uitgebreide lunch in Castletownbere, waar we uiteraard weer volledig onderworpen worden aan een coronacontrole, rijden we nog een klein rondje in de omgeving. Hierbij slaan we Travaud niet over.

De weg naar dit piertje is smal, heel smal. Onze gehuurde auto past maar net tussen de bosjes, die de weg ernaar toe overwoekeren. Nu blijkt pas dat reguliere autospiegels niet alleen voor minder zicht zorgen, maar ook nog eens onpraktisch ver uitsteken.

Richting Travara, waar het water bijzonder hoog staat, hebben we meer ruimte. Door de laaghangende bewolking, die steeds meer naar mist begint te neigen, zien we weinig van de omgeving. Nog altijd is Travara een populaire plaats voor de lokale bevolking om te zwemmen of met de boot uit te varen. Op commercieel gebied draait Travara ook nog mee, zo blijkt. Voor het eerst in jaren zien we de grote loodsen in gebruik en ligt er een bijzonder grote boot in het kleine haventje.

Wanneer de avond valt, moeten we alles inpakken. Omdat we terugvliegen, hebben we flink moeten investeren in tassen, die ineens aan allerlei regels moeten voldoen. Dit hele gedoe toont maar weer aan dat vliegen binnen Europa eigenlijk totaal overbodig zou moeten zijn. Een keer vliegen tijdens een vakantie vind ik al te veel, laat staan twee. Dat we nu voor de derde keer in een vliegtuig moeten stappen is helemaal een verschrikking.

Desalniettemin zullen we ons braaf melden op het vliegveld, uiteraard nadat we de huurauto netjes hebben getankt en gestald. Hoewel de luchthaven op slechts twee uur rijden afstand ligt, moeten we alsnog extreem vroeg vertrekken. Ook dit is weer één van de prettige bijkomstigheden van een vliegvakantie, het veel te vroeg aanwezig moeten zijn op de luchthaven. Wat een feest…

🇮🇪 Kenmare – Killarney

Geplaatst op door

Een paar dagen later wagen we een tweede poging om uit eten te gaan in Killarney. Voordat we naar deze stad gaan, stoppen we eerst in Kenmare. Hier slaan we, zoals gebruikelijk, cheddar in. De Ierse vleeswaren moeten we noodgedwongen laten liggen. Vlees meenemen in het vliegtuig is te riskant.

Hierna rijden we door naar Killarney. Op het centrale parkeerterrein parkeren we de auto. Voor de zekerheid maken we een foto van de locatie, de auto valt door de vorm, de kleur en het kenteken nu helemaal niet meer op. De wandeling naar het restaurant is zeer kort, waardoor we veel te vroeg aanwezig zijn. Er is zelfs nog tijd genoeg om kort te winkelen in de stad.

Uiteindelijk nemen we plaats in het Thaise restaurant. De controle van de coronabewijzen verloopt chaotisch. Het is inmiddels duidelijk dat de Ierse app minder goed functioneert dan de Nederlandse. Dat leidt automatisch weer tot frustratie bij de restauranteigenaar die zo goed mogelijk de regels probeert na te leven. Zonder volledige controle mogen we gaan zitten.

🇮🇪 Allihies – Cork

Geplaatst op door

Na een paar dagen hebben we een vervangende auto geregeld. Niet vanuit de verzekeringsmaatschappij, maar zelf. Deze moeten we ophalen op het vliegveld van Cork, toevallig ook de plek waar we vandaan zullen vliegen. Naar huis rijden gaat niet, omdat de verzekeringsmaatschappij niet aan de voorwaarden in het contract kan voldoen.

Op het uitgestorven vliegveld van Cork worden we door een aardige man geholpen. Als hij hoort dat we richting Castletownbere gaan, adviseert hij ons een iets duurdere auto te nemen, die wel veiliger en comfortabeler is. Wie de regio niet kent, zou dit ongetwijfeld afdoen als reclamepraatje, maar de man in kwestie had wel degelijk gelijk. De auto die we meekrijgen is echter een gedrocht op wielen. Daarnaast is de auto wit, een kleur die ik nooit voor een voertuig zou kiezen. De vering is echter top, en dat is het enige dat telt in Ierland. Ook het feit dat deze auto op diesel rijdt, dat hier goedkoper is, maakt het leed dragelijker.

Voordat we richting huis rijden, doen we eerst wat boodschappen in een winkelcentrum in de buurt. De eerste uitdaging is de parkeergarage, die duidelijk niet is gebouwd op dit type auto. Wonderwel gaat het goed en is de eerste horde genomen. Ook de terugrit naar huis is memorabel. Met een Iers kenteken word je toch net iets anders benaderd dan wanneer je een Nederlands kenteken hebt.

🇮🇪 Kilgarvan – Allihies

Geplaatst op door

Na ruim een uur bellen met de alarmcentrale van de verzekeringsmaatschappij, zijn we nog geen stap verder gekomen. Niet omdat ze niet weten wat ze moeten doen, ze nemen gewoonweg niet op. De lokale bevolking ziet het met lede ogen aan, en regelt zelf iets. Uit het niets komt een sleepwagen om ons mee te nemen, naar de dichtstbijzijnde garage. In ons geval is dat Eyeries.

Deze sleper rijdt al vrolijk bellend over de Ierse kronkelige wegen, zelfs tot in de bergen. Op plekken waar ik geen bereik heb, heeft hij dat wonderbaarlijk genoeg wel. Bij het passeren van een politiebureau weet hij zelfs nog te toeteren en zwaait hij met zijn mobiel in zijn hand naar de agenten. In Nederland was je als beroepschauffeur gegarandeerd een paar honderd euro kwijt geweest en kreeg je ongetwijfeld nog een of andere verplichte cursus aan je broek.

Uiteindelijk bereiken we de garage, waar met brute kracht onze auto al wrak wordt behandeld. Het maakt hen blijkbaar niks uit of er nog additionele schade bij komt. Ons wel, en de verzekeringsmaatschappij ook. Snel maak ik wat foto’s van deze acties, dan is er tenminste wat bewijsmateriaal.

De dagen die volgen, zijn we kwijt aan het geregel met de verzekeringsmaatschappij. Van onze vakantiedagen, zien we er 4 in rook op gaan. Ook hier geldt, het volledige verhaal volgt nog.