Te voet kwamen we er niet, maar met de auto zijn we er zo; Allihies. Het dorp dat ooit bekend stond om de mijnbouw, en het nu moet hebben van een museum over de mijnbouw. Het museum slaan we over; het formaat van het gebouw in combinatie met de prijs geeft namelijk te denken.
Ook Allihies is vrij kleurrijk ingericht; zo heeft de buurtsuper donkerpaarse muren met gele kozijnen. De omlijsting van de etalage is overigens wel weer Iers groen. Even buiten het dorp zijn de oude mijnschachten nog aanwezig. Vroeger werden hier grote ladingen koper uit de grond gehaald. Wie goed zoekt, kan zelfs nog wat koper vinden. Al loont het tegenwoordig niet meer om hier tijd in te steken.
Het ooit zo actieve gebied doet nu bijzonder spookachtig aan. De hekken met de vergane waarschuwingsborden en de verlaten gebouwen die erachter staan, zijn een prachtig decor voor een spannende film. Achter de hekken komen is eenvoudig, maar de aanwezigheid van mijnschachten schrikt toch wel af.
Vanuit Allihies rijden we de Ring of Beara naar Castletownbere om vanaf daar naar huis te gaan. Onderweg komen we nog langs twee bezienswaardigheden. Dunboy Castle, dat in 1602 door de Engelsen met de grond gelijk werd gemaakt, waardoor enkel nog een ruïne te zien is, en Puxley Mansion; een gigantisch landhuis dat naast de overblijfselen van het kasteel staat.
Het landhuis staat sinds 1920 leeg. In dat jaar werd het in brand gestoken door de IRA, als vergeldingsactie voor de sloop van enkele woningen en opslagplaatsen van IRA-leden. In 2000 is men begonnen met het opknappen van het gebouw om er uiteindelijk een hotel van te maken. 14 jaar later liggen de werkzaamheden stil en is het gebouw ontoegankelijk. En helaas ook bewaakt.
