Het zwoele weer zorgt ervoor dat we ’s nachts niet best slapen. Als we uiteindelijk midden in de nacht wakker worden, zijn we getuige van de zonsopkomst, die een mooie lucht produceert achter een mooie skyline. Na enkele minuten duiken we weer in bed, aangezien we de daaropvolgende ochtend vroeg moeten vertrekken naar de dierentuin. Maar dat loopt anders…
Kort voor vertrek klaagt onze dochter over aanhoudende buikpijn. Onze ervaring leert dat we dan meestal richting huisarts moeten. Via een creatieve wandeltocht eindigen we bij een huisarts, net buiten het centrum. Deze vertrouwt het niet, en stuurt ons door naar een nabijgelegen ziekenhuis. Daar meten zij de standaard dingen, zoals temperatuur en zuurstofgehalte in het bloed. Kort daarna wordt besloten dat we door moeten naar Tallinna Lastehaigla; het Kinderziekenhuis van Tallinn. Patiënten vervoeren zij hier standaard per ambulance; dus ook in dit geval.
Een klein kwartier later staan we wederom in een ziekenhuis, waar de drie ambulanceverpleegsters bij ons blijven totdat de kinderarts naar ons komt. Een grondig onderzoek volgt, en binnen een uur staan we buiten met voorgeschreven medicatie. Deze ervaring rijker, leert ons dat er qua organisatie in de zorg in Nederland nog heel wat beter kan. Een avontuur rijker, gaan we uiteindelijk naar huis, en houden we op doktersadvies een dagje rust.