De laatste dag in Estland is aangebroken. Anders dan voorgaande jaren, kunnen we in de ochtend rustig aan doen. We hebben namelijk niet de ontzettend vroege ochtendvlucht. Dit jaar vertrekken we op een normaal tijdstip, ergens in de middag.
In de ochtend pakken we nog de laatste dingen in en proberen we een taxi naar het vliegveld te regelen. De vorige avond lukte dat namelijk niet. Ook nu is het spannend, want ik krijg weer geen verbinding met het telefoonnummer. Meerdere pogingen mislukken. Via een app een taxi bestellen, lukt ook nu niet. De activatiecode, die ik per sms moet ontvangen, bereikt mijn mobiel niet.
Het lijkt mij sterk dat de techniek van meerdere aanbieders in Estland faalt. Na een herstart van mijn mobiel, blijkt dat Odido de boosdoener is. Net als de chaotische situatie in Letland, anderhalve week eerder. Plots krijg ik verbinding met de taxicentrale en kan ik twee taxi’s bestellen. De centralist vraagt of twee taxi’s echt nodig zijn. Als ik aangeef dat we bij aankomst in Estland al niet in één taxi pasten met onze bagage en de hoeveelheid bagage nu verdubbeld is, lijkt het kwartje te vallen.
Na het verslepen van alle bagage staan ruim op tijd twee taxi’s voor de deur. De behulpzame taxichauffeurs hebben meteen spijt van hun aangeboden hulp. Eén van hen vraagt wat we in onze tassen hebben; geld of stenen. Als ik aangeef dat het gaat om drank (non-alcoholisch) moet hij lachen en laadt hij gedwee al onze bagage in.
Op het vliegveld worden we geconfronteerd met een kleine verrassing van airBaltic. Het inchecken van de bagage aan de balie zou plots €30 kosten. Dit leek mij sterk, want in de mail die we begin dit jaar, na het boeken, ontvingen, wordt met geen woord gerept over deze toeslag. Om tijd te winnen, besluiten we zelf onze bagage te wegen, te labelen en in te checken. Heel spannend is het niet, het levert vooral airBaltic veel tijd op, ons niet.
Nadat we de beveiliging zijn gepasseerd, komen we terecht bij de gates. Nabij gate 5 is een Lottespeeltuin te vinden. Vrijwel alle kinderen die gaan vliegen, wachten hier hun tijd af. Dat levert bijzondere situaties op. De Zweedse, Estse en Duitse kinderen spelen gemoedelijk samen. Het enige kind dat vrijwel alle aandacht op zich weet te vestigen, spreekt vloeiend Nederlands. Zijn moeder is vaker afwezig dan aanwezig. Het ene moment is ze koffie halen, het andere moment brengt ze haar bierglas terug naar het restaurant waar ze net een halve liter bier heeft gekocht.
Wij hopen dat ze niet op dezelfde vlucht zitten, maar die hoop vervliegt al vlug.
Het slot volgt vandaag om 12:00 uur.
