Met twee ijsthee op de bon, en slechts één op tafel, zamelden we het geld in om de rekening te betalen. De voettocht die daarop volgde was er wel één die nog lang zou duren. Aangezien de liftwedstrijd nu ten einde was, zouden we theoretisch gezien de bus mogen pakken. Maar het was allemaal te lopen, vertelde men.
Via de achterbuurten van Kortrijk, kwamen we terecht bij de jeugdherberg waar we één nacht zouden verblijven. Het gebouw, dat ommuurd werd door een gigantische buitenmuur, deed ooit dienst als internaat. De zalen, gangen en kamers waren, gezien de degelijkheid van de inrichting, nooit echt veranderd. Een prachtig gebouw in een mooie groene omgeving. Wellicht dat het de naam Groeningeheem ook wel verklaart.
Na het uitdelen van de sleutels werden we welkom geheten door één van de twee beheerders, die aardig wat weghad van een voormalig Terzake-presentator. Hij was het niet, want de presentator droeg altijd een vlinderdas.
