Het zonnige, maar vooral droge weer blijft aanhouden. Even na het middaguur stappen we weer in de bus naar Pirita. Daar treffen we strandvoetbalteams die wat wedstrijden spelen (Eesti Rannajälgpalli Liiga). Enige minpunt is dat Crocs één van de hoofdsponsoren is.
Op de terugweg naar de stad hebben we dezelfde tussenstops; eerst een ijsje en een milkshake en daarna een drankje bij de sushibar. Het toilet is alleen voor klanten, maar nergens staat dat de klanten ook iets te eten moeten bestellen. De serveerster twijfelt zichtbaar, maar zegt uiteindelijk niks.
Die avond strijken we neer in een restaurant in de binnenstad. Het eten wordt nogal gehaast geserveerd en we krijgen voor ons gevoel de rekening al voordat we het toetje gehad hebben. Bij het krijgen van de bon, valt direct op dat er een bedrag op staat dat we niet thuis kunnen brengen. De term die erbij staat is “teenindus”. Vrij vertaald “service”. Bij mijn weten betaal je in een restaurant in Estland geen vast bedrag voor de service, en is de fooi op basis van vrijwilligheid.
Om die reden betalen wij het bedrag dat op de bon staat en stellen we verder geen vragen. De ober echter wel; die wil weten waar zijn fooi blijft. Als ik hem uitleg dat er “teenindus” op de bon staat, druipt hij vuurrood af.
