Vanaf Kadriorg reizen we met de bus door naar Pirita. Voordat we naar het strand gaan, bezoeken we eerst nog Pirita Klooster. De iconische 35 meter hoge gevel is vanaf het busstation goed te zien, maar wat erachter ligt, is voor ons nog een verrassing.
Bij aankomst blijkt dat we in een ruïne staan die ooit één van de grootste kerken van Noord-Europa was. Het werd in 1417 gebouwd en al in 1436 ingewijd. Het klooster had plaats voor 85 bewoners, onder hen 60 zusters en 25 broeders. Meer was niet toegestaan. Hoewel ze samen in een klooster woonden, zagen ze elkaar niet. Contact geschiedde door kleine luikjes met tralies en gordijnen. Ook tijdens de kerkdiensten was er geen onderling contact.
In 1577 werd het klooster tijdens de Lijflandse Oorlog vrijwel compleet verwoest door de Russen. De protestantse Zweden, die de oorlog wonnen, hadden geen behoefte om het katholieke klooster te herbouwen. Sindsdien is het een ruïne, die tegenwoordig veel toeristen trekt. Ook wordt het klooster gebruikt voor openluchtconcerten. Tijdens het Birgitta Festival worden hier veel opera’s opgevoerd. Maar ook rockbands treden graag op in Pirita Klooster.
Na een korte stop bij ons favoriete ijskraampje, pakken we de bus weer richting de stad. Daar aangekomen besluiten we impulsief om de volgende dag even naar Finland te gaan.
