In de Utrechtse wijk Lunetten is een voetgangersoversteek al maanden onderwerp van een bijzondere discussie met de gemeente Utrecht. Lunetten is een klassieke bloemkoolwijk, er is een rondweg met diverse aftakkingen naar kleinere woonerven. De rondweg heeft een maximum snelheid van 50 km/h, de woonerven zijn ingericht als 30 km-zones of daadwerkelijk aangewezen als woonerf.
De rondweg verdeelt Lunetten al vanaf de aanleg, letterlijk en figuurlijk. In de binnenring staan vrijwel alle voorzieningen, wat inhoudt dat iedereen die buiten de ring woont deze weg zal moeten oversteken. Daarnaast is er een tweedeling onder de bewoners over de veiligheid van deze rondweg. Een deel vindt de versmallingen en drempels hinderlijk, terwijl een ander deel deze weg het liefst ziet als onderdeel van de 30 km/h-zones. Zover is het nog niet, de rondweg in Lunetten is een normale weg binnen de bebouwde kom, dus 50 km/h.
Eén specifieke oversteek houdt de gemoederen eveneens al jaren bezig, namelijk die bij de kruising met de Lofoten en Taunus. Deze wordt door veel schoolgaande kinderen gebruikt om van en naar school te gaan. Om het verkeer af te remmen is een vluchtheuvel aangelegd, is er speciale belijning op het wegdek aangebracht en heeft de gemeente rood/gele paaltjes geplaatst. Drempels lagen er ook, maar die zijn tijdens grootschalige werkzaamheden verwijderd. Om het af te maken heeft de gemeente ook een bord geplaatst, met daarop twee verkeersborden; een bord dat waarschuwt voor overstekende kinderen en een bord dat een adviessnelheid aangeeft van 30 km/h.
Bij de gemeente bleven klachten binnenkomen dat de gereden snelheid daar nog altijd veel te hoog was. Reden genoeg om een bewustwordingsbord te plaatsen. Dit matrixbord meet de snelheid van de tegemoetkomende auto en toont dit op het bord. Rijdt de auto te hard, dan verschijnt de snelheid in het rood, gevolgd door een boze smiley en een grafische weergave een verkeersbord dat de juiste snelheid aanduidt.
Dit ging aanvankelijk goed. De gemeente had het bord afgesteld op 50 km/h. Twee jaar eerder had men namelijk op dezelfde plek het bord geplaatst met een maximum snelheid van 30 km/h. Misschien een vurige wens, maar juridisch onjuist. Groot was de verrassing dan ook om na een paar dagen te zien dat de gemeente het bord plots op 30 km/h had ingesteld. Een telefoontje naar de gemeente leverde aanvankelijk weinig op.
Uit openbare gegevens bleek dat omwonenden geklaagd hadden, zij eisten dat het bord op 30 werd afgesteld, want dat was immers ook de maximumsnelheid daar. Volgens hen stond dat op het bord. Een zorgwekkende gedachte, want het getoonde verkeersbord heeft namelijk niet die betekenis. Met deze gegevens confronteerde ik de gemeente. Ik wees hen ook erop dat het gevaarlijk is, mensen die feitelijk de juiste snelheid rijden, zouden plots kunnen afremmen omdat ze denken dat ze te hard rijden. Dit leidde enkele jaren geleden al zeker 3 keer tot een bijna-aanrijding. Ook zouden voetgangers een remmende auto kunnen interpreteren als een voertuig hen voorrang verleent. Deze situatie leidde vorige week nog tot een hachelijke situatie.
De medewerker van de gemeente was het in principe met mij eens. Maar, zo gaf hij aan; de reden om het bord op 30 te zetten was genomen om van de klachten af te komen. Klachten die juridisch geen steek houden. Een interessante werkwijze van de gemeente. Ook werd in het gesprek toegezegd dat het bord spoedig verwijderd zou worden. Iets dat ruim een week later ook daadwerkelijk gebeurde.
De verrassing was des te groter om te zien dat hetzelfde bord uiteindelijk werd teruggeplaatst bij dezelfde oversteek, maar dan aan de andere kant van de weg. Voor de gemeente maakte het niets meer uit, die lieten per mail weten dat de klacht naar behoren was afgehandeld.
