Een krappe twee uur later landen we in Tallinn. De warmte straalt ons tegemoet, aangezien ook hier een hittegolf heerst. De laatste die ze meemaakten was in 2006, ook die kan ik me nog herinneren als de dag van gisteren.
De douane passeren we in een recordtijd, waarna we opgehaald worden door de eigenaresse van het appartement dat we huren. Tegen betaling wil ze ons best richting de stad rijden, met onze bagage. Het laatste gedeelte zullen we moeten lopen, omdat de oude binnenstad, waar ons appartement ligt, in principe geheel autovrij is.
Bij het zien van de bagage schrikt ze; ze hoopt dat het in onze auto past én dat we het in één keer mee kunnen nemen van het kantoor, waar we inchecken, naar het appartement. De auto is echt geen optie, aangezien de lokale politie er echt werk van maakt als auto’s zonder vergunning de autovrije zone in rijden. Daarom trommelt ze haar man op, die gedwee een deel van de bagage meesjouwt.
Na een korte wandeling, die gezien de bagage in combinatie met tropische temperaturen, een uur lijkt te duren, wordt ons het appartement gepresenteerd. Meestal zien de foto’s op dergelijke boekingssites er altijd beter uit dan in het echt, en is het binnengaan van een hotelkamer of appartement een kleine teleurstelling; maar dit was juist het tegenovergestelde. Zo ruim en mooi ingericht hadden we zeker niet verwacht.
De wandeling, een korte instructie van de wasmachine, keuken en tv plus een uur tijdsverschil, maakte dat er van de avond niet veel meer over was. Een korte wandeling door de stad volgde, gevolgd door een snelle hap bij een internationale fastfoodketen.
