Met het vliegtuig naar Estland, dat houdt vrijwel automatisch in dat je in Nederland bent aangewezen op Schiphol. In de zomermaanden geen fijne plek om te vertoeven.
Anders dan voorgaande jaren, vertrekken we in de middag. airBaltic heeft flink geïnvesteerd in verbindingen met West-Europa. Hierdoor hoef je, als je richting Estland of Litouwen wil, niet meer in het holst van de nacht naar de luchthaven te vertrekken.
En dat scheelt op veel terreinen. Zo is het vele malen relaxter opstaan. Het is veel mier gehaast om in de vroege ochtend alles nog eens te controleren. Verder heb je op de snelweg nauwelijks last van de ochtendspits, want die is er, zoals de naam doet vermoeden, ’s middags niet.
Ook wij zijn in recordtijd aanwezig op Schiphol. We weten vlot de juiste hal te vinden en staan al gauw bij de juiste balie om onze bagage af te geven. De medewerker schuift voor openingstijd nog drie borden in de lichtbakken, maar hij blijft de enige die aan het werk gaat. Tot ergernis van iemand die blijkbaar had betaald voor “business class” en daardoor ook als eerste zou mogen inchecken.
De passagier weet vakkundig de linten, die met magneten zijn bevestigd, los te halen, om zo zijn plekje in de rij te bemachtigen. De baliemedewerker laat het gebeuren en heeft geen zin in een confrontatie. De rest ook niet, waarna we allen gemoedelijk aanschuiven.
Het afgeven van de bagage verliep, ondanks het akkefietje, sneller dan verwacht. Voor de zekerheid hadden we voor de veiligheidscontrole een tijdslot gereserveerd. Dat bleek niet nodig te zijn. Onze QR-code werd enkel bekeken en niet gescand, waarna we in de rij terechtkwamen bij degenen die ons moesten controleren.
Dat verliep minder soepel. Zoals gebruikelijk werd onze bak onderworpen aan een uitvoerige controle. Daar zijn we aan gewend, want mijn tas zit vol met opladers, SD-kaarten een tablet en dan ook nog een laptop. Meestal kan de scanapparatuur, of degene die het bekijkt, dit niet aan. De uitkomst van vandaag was buitengewoon verrassend. Het bleek te gaan om reisedities van spelletjes… We weten nog steeds niet of er een grapje met ons is uitgehaald.
Het laatste deel van onze tocht op Schiphol, was het boarden. Onderweg naar de juiste pier betaalden we nog ruim €17 voor 4 flesjes drinken. Bij de gate was het wat rommeliger dan verwacht. Omdat ons vliegtuig relatief klein is, word je met een bus erheen gebracht. Echter bleek de aanvoer van bussen niet consistent te zijn, waardoor er steeds 10 minuten gewacht moest worden.
In zo’n geval is het onvermijdelijk dat je daarmee het vluchtschema in de war gooit, tot zichtbare ergernis van het grondpersoneel. Uiteindelijk komen we alsnog aan bij het vliegtuig, dat is beschilderd in de kleuren van de vlag van Litouwen.
