De volgende dag kunnen we eindelijk de auto ophalen. Vroeg in de ochtend stappen we in de bus naar het vliegveld, waar vrijwel alle autoverhuurbedrijven een uitgiftelocatie hebben.
In de bus trekken drie passagiers de aandacht. Het blijken Nederlanders te zijn, die het openbaar vervoer in Tallinn nog niet goed lijken te begrijpen. Zo stappen ze bijna een halte te vroeg uit. Tot mijn grote verbazing blijken ze ook nog eens in hetzelfde dorp te wonen. Wij blijven voorlopig even stil.
Op het vliegveld worden we hartelijk ontvangen bij de verhuurmaatschappij van de auto. Blijkbaar staan we nog in het systeem. Het maakt de uitlegprocedure in ieder geval een stuk korter, waardoor we al op weg zijn voor het afgesproken tijdstip.
Het verkeer in Tallinn rijdt, vergeleken met vorig jaar, iets beter door. De werkzaamheden aan de tramlijn naar de haven zijn voorbij en andere renovatiewerkzaamheden zijn veelal voor de zomer afgerond. Ook verhoogde de gemeente op veel plekken de maximumsnelheid naar 40 km/h. Aanvankelijk was de maximumsnelheid 30 km/h. Tallinn verlaagde namelijk eerder veel maximumsnelheden van 50 naar 30, vergelijkbaar met Amsterdam.
Waar men in Amsterdam halsstarrig vast blijft houden aan 30 km/h, zag men in Tallinn in dat 40 een beter compromis was tussen doorstroming en veiligheid. Na één dag rijden durf ik wel te zeggen dat 40 km/h in Utrecht misschien een beter idee is dan 30.
Hoewel we nu niet meer gebonden zijn aan het openbaar vervoer, blijven we toch in de stad. We zijn nu wel iets wendbaarder en kunnen ook groter inkopen. Omdat we nu twee koffers mee mogen nemen van airBaltic, staat niets ons nog in de weg om veel in te kopen.
Meestal bezoeken we grote winkelcentra, waar veel grote, al dan niet lokale, ketens te vinden zijn. Onderweg treffen we echter een kringloopwinkel. Een overzichtelijk opgezette winkel waar bijzonder veel mensen komen snuffelen tussen de spullen. Na nog geen minuut binnen te zijn geweest, word ik door de klanten meteen aan het werk gezet. Blijkbaar staan veel spullen op te hoge planken.
Na een kort intermezzo bij Sikupilli, rijden we door naar Rocca al Mare. In dit grote winkelcentrum doen we de noodzakelijke en minder noodzakelijke boodschappen. Wat betreft parkeren is het wel even spannend, want door de aanwezigheid van een kermis, is het winkelcentrum plots de helft van de parkeerplekken kwijt.
Doorgaans betekent de aanwezigheid van een kermis ook automatisch dat de helft van het vakantiebudget erdoorheen gaat, maar het wisselvallige weer heeft dit jaar mijn kant gekozen. Door de regen is iedereen ervan overtuigd dat het springkussen allerminst een puik plan is.
We maken het uiteindelijk niet te laat, want de volgende dag staat een relatief lange rit op het programma.
