Vanaf de boot ondergaan we hetzelfde lot als in Tallinn, maar dan in omgekeerde volgorde. Via smalle gangen komen we ineens terecht in een immense hal. Vanuit die hal is de tramhalte waar we op de tram moeten stappen, al zichtbaar.
Maar we zijn niet de enigen. Velen laten de taxi’s links liggen en kiezen voor het openbaar vervoer. Ik heb mijn huiswerk gedaan, en weet dat je aan beide zijden van de weg in kan stappen. De tramlijnen die naar de haven gaan, vormen samen een soort ringlijn. Beide lijnen lopen in elkaar over en komen uiteindelijk in het centrum. Wij kiezen voor de rustigste halte.
Daarnaast zie ik talloze toeristen worstelen met de kaartautomaat die bij de halte staat. De rij zorgt ervoor dat sommigen de hoop opgeven. De extra kaartautomaten op weg naar de halte, is blijkbaar iedereen ontgaan. Wij kopen ons kaartje niet in de automaat, wij gebruiken onze creditcard. Je kan in Helsinki (en in Tallinn) voor meerdere mensen inchecken met één betaalpas. Een prachtig systeem, al is Tallinn wel stukken goedkoper.
Wanneer de tram arriveert, ontstaat er bij sommige toeristen wat paniek. Gezien de lengte van de tram, snap ik dat wel. Met wat proppen en geduld van de trambestuurder, kan iedereen naar binnen. Vanaf de haven rijden we relatief rustig naar het Centraal Station van Helsinki.
Aangezien Finland officieel tweetalig is, wordt alles ook tweetalig omgeroepen en op schermen getoond. Ook alle andere (reis)informatie, wordt zowel in het Fins als het Zweeds getoond. Iets dat ook op verkeers- en straatnaamborden het geval is. En dat is tijdens het reizen soms even puzzelen. Zweeds en Fins lijken niet heel erg op elkaar, en Google Maps lijkt steeds een andere voorkeurstaal in beeld te brengen, ten opzichte van de officiële app van de vervoerder. Toch weten we het centrum te bereiken, al is het maar omdat het imposante stationsgebouw van Helsinki niet te missen is.
Het volgende deel volgt om 12:00 uur.
