Zoals gebruikelijk zijn we 3 uur voor het openen van de incheckbalie aanwezig bij de terminal van Irish Ferries. Niet dat we binnen drie uur op de boot zitten; er volgt namelijk nog een snelle paspoort controle, waarna je nog twee uur in de rij kan staan voordat je de boot op mag. Sterker nog, zodra je in die rij staat, is de boot er niet eens.
Naar mate de inchecktijd nadert wordt het niet veel drukker. Na het inchecken lijkt onze “priority boarding”-kaart overbodig. Sowieso, want iedereen kreeg deze, ook al had je er niet eens voor betaald; zoals wij. Na de douanecontrole voegen wij ons in de rij bij de boot. Ook hier pakken we wat slaap, want op de boot heb je zeker niet genoeg.
Maar na een paar uur wachten, valt ons iets op. De boot is er nog niet, terwijl we binnen een kwartier zouden moeten vertrekken. Pas op de vertrektijd, komt de boot binnen. De afladers voelen de bui al hangen; ze zullen extra hard moeten werken om de vracht van boord te krijgen. Als mieren krioelen ze met hun elektrische wagens op het terrein. Mede dankzij hen is de vertraging beperkt gebleven tot een half uur.
