Het voordeel van een bepaalde groep toeristen is dat zij tot diep in de nacht uitgaan, en dat houdt weer in dat ze niet voor 10uur, overigens ook niet voor 16uur, gebruik maken van het sanitair. Dankzij onze kamergenoten lukte het ons om voor half 12 aan te komen bij ons tweede en laatste hostel van de vakantie. Het eerste hostel lag op 2 minuten loopafstand van het stadhuisplein, het tweede op 20 minuten met de bus.
Gelegen in Lasnamae, een sovjetbuitenwijk van Tallinn, lag het Mahtra Hostel. Niet al te ver van een Hyper Rimi en de Selver (zwijmel). Twee prachtige supermarkten, die niet al te duur waren. De kamer in het hostel bood vanaf het balkon een prachtig uitzicht op een andere flat, tenzij je, door het raamwerk dat bevestigd was aan het balkon, naar links keek, want daar kon je genieten van een gebouw van Akzo Nobel.
De eerste dag in het Mahtra Hostel leverde nog meer hilariteit op. Het hostel is gevestigd op de eerste verdieping van wat vroeger een flatgalerij was. Elke voormalige flat is weer opgedeeld in drie kamers, waarna men de badkamer en het toilet in de gezamenlijke hal heeft gesitueerd. De wc zat naar mijn mening in de oude bezemkast…
Het verkennen van de omgeving waar je de komende dagen vertoeft is essentieel. De wijk leek enigszins op het Utrechtse Overvecht, dan wel Kanaleneiland. Daarnaast was het vinden van het Mustakivi-winkelcentrum ook niet erg moeilijk, je kan er namelijk niet omheen als je de wijk wil verlaten via de hoofdweg.
Een andere wandeluitdaging was de kerncentrale. In feite was de roodwitgestreepte toren van een normale energiecentrale, maar de vergelijking met die van Chernobyl was door de lengte en kleurencombinatie snel gemaakt. Desondanks hebben we de eerste dag de toren niet gehaald…
