Na een geslaagde vakantie in Estland pakken we uiteindelijk het vliegtuig weer terug naar huis. Althans, naar Berlijn. Ook onze terugreis is in twee delen geknipt, omdat dat meer dan โฌ500 scheelde.
De incheck verloopt voorspoedig, zodoende zitten we vrij snel in het vliegtuig en laten we het extreem warme Tallinn achter ons.
Niet veel later landen we in Berlijn. De klap is enorm als we uit het vliegtuig stappen. De gevoelstemperatuur is bijna twee keer de temperatuur in het vliegtuig. Berlijn gaat gebukt onder een enorme hittegolf. Maar we hebben toch wat tijd te overbruggen in de stad, en kunnen nu eindelijk alle dingen zien, die we op onze heenreis niet konden zien in het donker, of gewoonweg niet konden vinden.
We wandelen Unter den Linden, bezoeken de Brandenburger Tor en zien de Rijksdag, waar we eerder nog op de trappen hebben geslapen. Verder zien we de naweeรซn van het in Duitsland georganiseerde WK voetbal. Ook zien we kans om het Olympisch Stadion te bezoeken.
Maar de hitte speelt ons parten en we besluiten ondergronds te gaan. In de metro naar het vliegveld worden we nog vreemd aangekeken en zelfs uitgescholden. Het deert ons niet veel en bij de aankomst bij het vliegveld besluiten we in de ondergrondse tunnel te hangen. Voor de zekerheid pakken we alvast een bagagekarretje en wachten we de tijd af in de tunnel.
Na een tijdje hebben we weer genoeg energie om wat de ondernemen. Veel is er niet te doen, dus pakken we onze voetbal, en besluiten we te voetballen. Helaas is de tunnel er niet op ingericht en is ook het meubilair niet van stadionkwaliteit. Na een zacht tikje van de bal stort er een complete lampenkamp naar beneden. Voor ons het signaal om de terminal in te gaan.