Terwijl in Nederland de mussen vastsmelten aan de daken, staat in zuidwest Ierland een heerlijk verkoelend briesje, af en toe aangevuld met een spatje regen. De nachten zijn zelfs stormachtig te noemen.
Na een turbulente nacht gokken we het erop, en rijden richting Castletownbere, waar de wekelijkse markt gehouden wordt. We zijn de oprit nog niet eens af en we worden direct geconfronteerd met de gevolgen van de harde wind. Het hek blijkt dicht gewaaid te zijn.
Ruim 20 minuten later arriveren we in het dorp. Van de markt is niet heel veel meer over. De meeste marktkramen zijn afgedekt met zeil, en een enkeling heeft geeneens de moeite genomen om de koopwaar uit te stallen. Slechts één eettenteigenaar heeft de moeite genomen de zaak te openen. De twee anderen nemen geen risico, en houden de luiken potdicht.
Ook de groenteman en de visboer zijn present. In weer en wind proberen ze hun spullen te verkopen. De dochter van de groenteman probeert nog de stoep te vegen, maar het is, gezien de wind, tevergeefs. In de haven lijkt de wind niemand te deren en gaat alles door alsof er niets aan de hand is. Na een kort bezoek aan de supermarkt, keren we vrij snel weer huiswaarts om in de avond weer naar Castletownbere terug te keren.
Traditiegetrouw eten we minimaal één keer per vakantie bij het lokale Chinese restaurant; Golden Coast Chinese Restaurant. Aan de inrichting is niet heel veel veranderd, aan de menukaart evenmin. Mijn “wickedly hot” kipgerecht is nog steeds niet van de kaart verdwenen, dus ook dit jaar hoop ik op een bijzonder pittig gerecht. Een prima gerecht, alleen verre van pittig.
Het toetje slaan we, in het restaurant, over. We hebben namelijk ontdekt dat bij de buurtsuper in Eyeries veel lekkerder ijs verkocht wordt. Daarnaast is het slechts een omweg van vijf minuten, dus een kleine moeite om daar ons ijsje te halen. Het is overigens wel een uitdaging om ijs te eten al rijdend over de Ierse binnenwegen.
