Een dag na het vissen naar vis, zijn vandaag de garnalen aan de beurt. Bij een klein strandje in de buurt is een garnalenvangst gegarandeerd, met als bijvangst vaak wat krabben in alle soorten en maten. Omdat het krabbenvissen enkele dagen eerder niet helemaal vlekkeloos verliep, besluiten we hier een tweede poging te wagen.
Het vaste visstekje blijkt redelijk verontreinigd te zijn. Er is geen zeewier, geen krabben en zelfs geen meeuwen. Het water is minder helder dan gebruikelijk en van een goede garnalenvangst is geen sprake. We wijken uit naar Travara, maar ook daar vangen we nagenoeg niks. Wel treffen we daar 3 kleine krabben aan, die we na een uitgebreide fotoshoot weer in de zee uitzetten.
De derde locatie waar we gaan kijken is Eyeries Beach. Maar ook hier vangen we niks. Wel kunnen we genieten van kanoërs die er blijkbaar geen kaas van hebben gegeten. Wanneer we uitgewaaid zijn, rijden we weer huiswaarts om later in de middag een vierde strand te proberen.
Zodoende komen we uit bij Allihies Beach. Eerder deze week zijn we hier al geweest en zijn we verrast door het vrij grote strand dat achter de bergen verscholen ligt. Bij aankomst is het al veel drukker dan normaal. In zee zijn zelfs kinderen aan het zwemmen, terwijl op nog geen 10 meter afstand een dode ontbindende zeehond in de branding ligt weg te rotten. Er is geen meeuw die ernaar omkijkt, dus het beest ligt er zeker al een tijdje.
We bouwen zandkastelen, althans dat proberen we. De zandstructuur heeft meer weg van kleine kiezelstenen, waardoor zelfs het natste zand niet weet te hechten. Naast ons zitten toeristen uit Spanje, waarvan de moeder van het kind een jaar in Nederland heeft gewoond. Wat een toeval. Ze blijkt zelfs in Utrecht gewoond te hebben, toen ze via het Erasmus uitwisselingsproject een studie in Nederland volgde. Nieuwsgierig als we zijn vragen we waar ze in Utrecht heeft gewoond; het blijkt Lunetten te zijn.
