Na een zeer korte lunch in het veel te dure Luxemburg stappen we in de trein naar Parijs. Ook hier delen we een coupé met wat andere mensen. Omdat we al aardig wat kilometers achter de rug hebben, en ook continue best zware bagage mee moeten sjouwen, halen we hetzelfde trucje uit als in de vorige trein. Ditmaal met muzikale ondersteuning. Draagbare boxjes gekoppeld aan een mp3-speler, een combinatie die wonderen kan verrichten.
Laat in de avond komen we uiteindelijk aan in Parijs. Echter is Parijs een heel grote stad, met meerdere treinstations. Met wat tijdsdruk zijn we verplicht om met de metro van het ene naar het andere station te reizen. De volgende trein moeten we namelijk koste wat het kost halen. Dit is namelijk een slaaptrein die we gereserveerd hebben. We hebben er zelfs voor betaald.
Na een metrorit in een bijzonder drukke metro komen we uiteindelijk aan bij onze slaaptrein. Ook hier hebben we helaas geen privécoupé, echter lijkt ons een muzikaal intermezzo op dit tijdstip ongepast.
Nog voor vertrek hebben we onze bedden opgemaakt, en maken wij ons klaar voor de nacht. Een nacht waarin ik de rest in de coupé de hele nacht wakker houd door onophoudelijk te hoesten. De longontsteking was immers nog niet over, al vroeg de rest zich af of het niet SARS was.
