Een metroritje brengt ons in de avond bij Estádio da Luz; het voetbalstation van Benfica. Een rondje om het stadion is al een flinke wandeling op zich, al is het maar omdat het terrein eromheen bijzonder heuvelachtig is. Maar het stadion betreden is natuurlijk nog leuker.
Met veel pijn en moeite weten we uiteindelijk, al dan niet legaal, binnen te komen. Veel verder dan de parkeergarage komen we helaas niet, waardoor we er maar vanuit moeten gaan dat er echt gras achter de muren ligt.
De nacht die volgt is minder relaxed dan gehoopt. Onze buurvrouw heeft blijkbaar ergens pijn, of liefdesverdriet. Ze jankt de hele nacht zo hard dat ik uiteindelijk maar ben gaan kijken. Veel hielp het niet. In het Engels zei ze uiteindelijk dat het wel ging; gezien het tijdstip vertrouwden we daar maar op.
De volgende middag, na een voortreffelijke warme lunch, checken we uit, en reizen we door naar ons volgende doel; Vila Praia de Âncora.
