Na een lange maar mooie treinreis langs de kust van Portugal komen we laat in de avond aan in Vila Praia de Âncora. Een mooi kustplaatsje in het noorden van Portugal. De grote vraag is uiteindelijk, waar brengen we de nacht door. Tot nog toe hing onze nachtelijke planning aan elkaar van nachttreinen en toevallig aangeboden slaapplekken.
Terwijl we over de boulevard struinen, met onze bagage, worden we aangesproken door een groep jongeren. Na een geamuseerd gesprek vertellen ze dat ze een appartement hebben gehuurd en nog wel ruimte voor ons hebben. Dit laten wij ons geen twee keer zeggen, en gaan gretig op hun aanbod in.
Het appartement blijkt buiten het centrum te liggen. In mijn verbeelding is Vila Praia de Âncora een klein dorp, maar na een half uur lopen stel ik die gedachte maar bij. Het appartement blijkt best groot te zijn; de woonkamer heeft zelfs een eenvoudige houten bar. De nacht zullen we uiteindelijk in diezelfde woonkamer doorbrengen.
Terwijl de groep zich opsplitst en ieder in zijn eigen bed nestelt, vouw ik mij op in een iets te ongemakkelijke stoel. Na het avontuur in Salamanca is op de grond slapen iets wat ik in Zuid-Europa liever niet meer doe. Als vervolgens om 5 uur ’s ochtends de misthoorn op het strand afgaat, en dit elk kwartier blijft doen, besluiten we redelijk snel om de groep te bedanken voor het aanbod, en zelf op zoek te gaan naar iets anders.
