Eenmaal op het station gaan we op zoek naar de ICE International richting Utrecht. De trein die we op de vertrekstaten hebben gevonden, laat helaas lang op zich wachten. Zo lang zelfs, dat de informatiemedewerkers niet meer durven te beloven dat deze trein überhaupt nog zal komen.
Nadat de vertrektijd al een uur verstreken is, volgt de mededeling die we al verwachtten, maar niet op hadden gehoopt; de trein komt niet. Paniek alom, want de volgende trein vertrekt namelijk pas over 2 uur. Achteraf gezien hadden we nog tijd zat om de Kölner Dom te bezoeken, maar we nemen geen risico en verliezen het vertrekspoor geen moment uit het oog.
Uiteindelijk verschijnt op de volgende vertrektijd alsnog een trein. We hebben geluk, want we kunnen nog mee en hebben zelfs een bijzonder goede plek in de trein. Als de trein aardig doorrijdt, zijn we nog bijtijds thuis.
Maar de vreugd is van korte duur als de trein afremt en in een weiland tot stilstand komt. Het blijft even stil, maar na een paar minuten is het duidelijk; we gaan een omweg nemen en dienen eerst een goederentrein voor te laten gaan. De reden? Er spelen kinderen langs het spoor dat we normaal gesproken zouden volgen. In Nederland trekt de politie je bij het spoor vandaan, in Duitsland rijdt de trein om. Een beslissing die ons uiteindelijk een vertraging van drie kwartier oplevert.
Al met al komen we ruim 3 uur te laat aan in Utrecht en is het inmiddels avond.
