In Bodelwyddan verlaten we de snelweg. We zijn naarstig op zoek naar een toilet. In een klein wegrestaurantje besluit ik wat te eten te bestellen, want in Engeland zijn consumpties vaak verplicht. Helaas blijkt het toilet gesloten te zijn, maar bij de Starbucks aan de overkant, zou ik gegarandeerd terecht kunnen. Maar ook dat bleek niet waar te zijn, een briefje op de ruit was helder. Via een obscure website zouden we toiletten kunnen vinden die wel geopend zouden zijn.
Een paar kilometer verderop, in Abergele, proberen we het nogmaals. Bij de lokale McDonald’s is binnen zitten nog streng verboden, maar een bezoekje aan het toilet zou toch wel moeten kunnen? Toevallig stelt een vrouw voor mij dezelfde vraag aan een medewerker die, naar later blijkt, al lang klaar was met werken, of zijn baan in het geheel. De jongen bevestigt dat het toilet open is, en vertrekt. Het briefje op de deur vertelt een ander verhaal, waarna de vrouw nog net niet ontploft.
Ik besluit wel naar binnen te gaan en leg het verhaal uit. Niet veel later kom ik onder begeleiding terecht in het invalidentoilet, dat tegenwoordig dienst doet als personeelstoilet. Ironisch genoeg is ook op deze deur een formulier geplakt waarop het maximum aantal personen vermeld staat. Ik ben blij te lezen dat men één persoon voldoende vindt, en hoop dat het na de coronacrisis zo zal blijven.
De rit richting Holyhead voert ons nu langs de kust. Mooie zeezichten en een hoop insecten maken dit tot het mooiste deel van de reis. Ons volgende doel is Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch, dat op de borden is afgekort tot Llanfairpwll. De plaats, die op het eiland Anglesey, of in het Welsh Ynys Môn, ligt heeft de langste plaatsnaam van het Verenigd Koninkrijk. Op de wereldranglijst staat Llanfairpwll op plaats 3 en moet het steden in Thailand en Nieuw-Zeeland voor laten gaan.
Llanfairpwll komt aan zijn naam nadat in 1860 door de lokale raad werd besloten de naam te verlengen om zo de langste stationsnaam van het land te hebben. Dat lukte. Het stationsbord is een toeristische trekpleister, al stelt het station zelf niet heel veel voor. Het winkelcentrum dat ernaast staat is interessanter, al moet het dan wel open zijn. Maar ook hier waart corona rond, dus konden we alleen door de ruiten kijken naar de souvenirs. Een deceptie.
Ietwat gedesillusioneerd verlaten we de “Parochie van de Heilige Maria in het dal van de witte hazelaar bij de snelle maalstroom en de parochie van de Heilige Tysilio bij de rode grot”, aangezien dat de letterlijke vertaling is van Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch.
