Na ons bliksembezoek aan Llanfairpwll rijden we gelijk door naar Holyhead. Het plan om uitgebreid te eten in Llanfairpwll viel in het water, en ook in Holyhead zijn we aangewezen op de McDonald’s. Enkel de McDrive en het afhaalgedeelte zijn geopend, maar na een halve dag door het Verenigd Koninkrijk gereden te hebben, zijn we niet anders meer gewend. Wel brengt de overheid van Wales ons nog £0,05 in rekening omdat we ons eten graag in een papieren zak mee willen hebben.
Daarnaast heft de Britse overheid belasting op suikerhoudende dranken. Per slecht glas drinken kan dit toch wel oplopen tot ruim £0,12. Maar wil je gezond doen en fruit bij je Happy Meal, dan zul je £0,65 bij moeten betalen. Overigens is het doosje van de Happy Meals wel weer gratis. Het is allemaal goedbedoeld, maar nog niet goed uitgewerkt.
In Holyhead bezoeken we ook nog een Tesco. Om de tijd te doden besluiten we hier wat langer dan nodig te blijven. Het spannendste is het binnenrijden van de parkeergarage. De dakkoffer die we mee hebben, en nu meer op een insectenkerkhof dan een koffer lijkt, tikt de balk niet aan. Na het parkeren blijkt hij zelfs nog op het dak te zitten. Goed nieuws dus.
£20 armer verlaten we de supermarkt en gaan we direct naar de haven. De volgende overtocht staat gepland om 02:30 ’s nachts. De check-in is een uurtje eerder. Zo rond 22:00uur staan we al in de rij. We zijn als eerste en hebben een willekeurige baan uitgekozen. Omdat de boot al om 05:45uur de volgende ochtend aankomt, en je feitelijk maar 3 uur kan slapen, proberen we in de rij al wat rust te pakken. Maar die wordt bruut verstoord door de buurman, die als een bezetene op het raam klopt om ons te vertellen dat de check-in vervroegd is.
Erg aardig, maar het had niet gehoeven. Doorgaans wekt het personeel je ook, op een normale manier. De dame in het hokje hoeft onze paspoorten niet te zien, maar geeft ons wel twee formulieren van de Ierse overheid. De zogenaamde Covid19-locator forms. Waar de Britten een compleet digitaal systeem hebben, dat je in alle rust kan invullen, al 48 uur voor aankomst in het Verenigd Koninkrijk, willen de Ieren dat je dit nog met de hand doet, terwijl je op reis bent.
Half slapend vul ik de formulieren in. Het is nog maar de vraag of de douanebeambte het zou kunnen lezen. De kans is toch vrij klein dat we gecontroleerd worden, de regering heeft continu aangegeven geen capaciteit te hebben om deze controles aan huis uit te voeren.
Zoals gebruikelijk worden we met onze auto uit de rij gehaald voor een controle. Of ik de kofferbak wil openen, is de dwingende eis van de politieagent. Geen enkel probleem. De bagage vond van wel, want die besluit zichzelf uit te pakken. De politieagent heeft zichtbaar spijt, en verdwijnt als een dief in de nacht. Ik doe geen moeite om haast te maken, want hoe later je op de boot bent, hoe langer je kan slapen.
