Met een nog vollere auto, want ook de Red Lemonade stond weer in de schappen, beginnen we aan het laatste deel van de reis. Bij een Circle K gooien we nogmaals de tank vol, zodat we in ieder geval meer kilometers kunnen rijden dan nodig, want in Ierland weet je het immers nooit.
De snelwegen verruilen we al gauw voor provinciale wegen, die weer over gaan in regionale/lokale wegen. Ze worden ook steeds smaller en kronkeliger, ook de hobbels in het wegdek zorgen voor een onvergetelijke ervaring. Het weer zit ondertussen ook weer mee, en ook de hoge berg, de enige die een uitdaging is voor onze volgeladen auto, wordt zonder moeite genomen.
Totdat we bij Trafask aankomen. Midden op de weg staat een brandweerwagen. De brandweerman die ernaast staat dirigeert ons naar links, een bergweggetje. We zijn er de afgelopen jaren tientallen keren langs gereden, maar hebben het nooit opgemerkt. Nu moeten we er verplicht overheen rijden. We besluiten de auto voor ons te volgen, waarbij ik wel moet toegeven dat deze tijdelijke omleiding zeer goed is aangegeven. Bij elke kruising heeft de brandweer netjes pijlen opgehangen.
Een kwartier later zijn we slechts een paar honderd meter opgeschoten, en zijn we totaal de weg kwijt. Ook onze navigatie weet het niet meer. Bij de uitrit besluiten we deze opnieuw in te stellen, totdat een vrachtwagen uitgerekend onze parkeerplek nodig heeft om te keren. Meteen werd ook de reden van deze afsluiting duidelijk. De restanten daarvan lagen op de oplegger van de vrachtwagen. Een bestelbus zou namelijk met hoge snelheid van de weg geraakt zijn, om vervolgens enkele meters lager terecht te komen, nadat een deel van de berm en provisorische vangrail hem niet tegen hadden kunnen houden.
Door een klein foutje van Google Maps rijden we door het plaats delict, waar zowel de Garda als de brandweer de boel al aan het opruimen waren. Met wat vertraging komen we uiteindelijk aan in Castletownbere.
