We verblijven in de buurt van Allihies, Eyeries en Castletownbere. Deze plaatsen zijn verbonden met één en dezelfde weg, waardoor je op een zonnige dag als vandaag een mooi rondje kan rijden. De richting maakt in principe niet uit, je komt altijd weer thuis uit.
Allihies is een klein dorpje dat hoger in de bergen ligt. Dat klinkt heftiger dan dat het is, maar de weg ernaartoe is voor onze auto, die enkel de Nederlandse vlakke wegen gewend is, toch een kleine uitdaging. Om de paar honderd meter zijn royale uitwijkhavens gecreëerd die de meeste toeristen benutten om even te stoppen om de uitzichten te fotograferen.
Op ons vaste plekje, waar we altijd van de zonsondergang genieten, stoppen we uiteraard ook. Ons valt gelijk een ding op, namelijk een touwtje dat over de hele lengte van de berm gespannen is. Het gele touwtje heeft andere Ierse toeristen er niet van weerhouden om eroverheen te klimmen. Tijdens deze actie heeft een dame uit het gezelschap zichzelf onder stroom gezet, het bleek immers een elektrische afscheiding te zijn. Deze waarschuwing kwam voor onze oudste dochter iets te laat, die vol met haar gezicht tegen het draad liep omdat ze verzonken was in de instellingen van haar fototoestel.
Na deze ietwat onhandige actie maken we alsnog wat foto’s. Een andere dame uit het gezelschap begint vervolgens de titelsong van de Titanic te neuriën. Voor ons een teken om zo snel mogelijk weg te rijden.
De volgende stop is Allihies. Dit oude mijndorpje moet het tegenwoordig hebben van het toerisme, terwijl het dorp vroeger floreerde onder de mijnbouw. Thans is enkel het mijnmuseum een grote bron van inkomsten, naast de talloze B&B’s waar de lokale economie ook veel profijt van heeft. Ondertussen zijn wij zelf ook een attractie geworden. Tot nog toe zijn wij nog steeds de enige Nederlanders in de omgeving, sterker nog, waarschijnlijk zelfs nog de enige buitenlandse toeristen. Een knalgeel kenteken en een stuur aan de andere kant valt behoorlijk op.
In Allihies pauzeren we bij een klein buurtwinkeltje. Ook hier hangen de verplichte plakkaten van de overheid omtrent de coronamaatregelen op de deur. Echter is iedereen hier best gelaten onder de situatie. Op een plastic scherm bij de kassa na, is alles hier weer normaal. Corona lijkt op iets dat zich enkel aan de oostkust afspeelt.
