Na een familiebezoek in Le Blanc-Mesnil rijden we terug naar Claye-Souilly. We hebben nog wat brood en beleg over van de lunch, dus ontbijt is in principe ook al geregeld. De temperatuur buiten bleek een betere koelkast, dan een koelkast zelf. Bij wijze van spreken, want we hebben helemaal geen koelkast in de kamer.
De volgende ochtend begint in totale verwarring. Het brood van een dag eerder ligt keurig netjes op de kamer, maar van onze Franse kaas en worst, is geen spoor te bekennen. Enigszins beteuterd eten we het restje droog brood, dat beter had gesmaakt met beleg. Voor de zekerheid controleren we alle tassen; maar ook hier geen beleg te vinden. We besluiten naar Le Blanc-Mesnil te rijden, daar is die dag markt en kunnen we waarschijnlijk wel fatsoenlijk ontbijten.
Bij de auto valt gelijk op dat het dak erg vies is. Op het dak zijn pootafdrukken te zien van een forse kraai. Naast de auto liggen verpakkingen van worst. Het gouden papiertje dat om de kaas zat, is als confetti uitgestrooid over de grasstrook achter de auto. Bij nadere inspectie blijkt dat de pootafdrukken ontstaan zijn nadat de kraai in de zachte kaas had gestaan.
Werkelijk niks van ons beleg is nog terug te vinden. Ergens in een boom moet een kraai met flinke maagklachten zitten.