Na een half uurtje rijden staan we op de markt in Le Blanc-Mesnil. De winkelstraat is gevuld met talloze marktkramen. Daarachter zijn de winkels, die overigens ook gewoon open zijn. Het is een gezellige drukke bende.
Halverwege de winkelstraat komen we een bakker tegen. De onmiskenbare geur kwam ons al tegemoet. Voordat we de winkel betreden, om wat verse broodjes te kopen, maken we eerst nog een foto van de voorgevel van de winkel. De bakker blijkt daar totaal niet van gediend te zijn, en schreeuwt gelijk dingen naar buiten. De etalageruit houdt zijn woorden, en gelukkig ook de bakker zelf tegen. Wij slaan de lunch maar over.
Die middag rijden we terug naar Claye-Souilly. Hier gaan we nog op visite en zijn we tegelijkertijd uitgenodigd voor een lunch. Voordat we aan tafel plaatsnemen, gaan we nog te voet door Claye-Souilly.
De wandeltocht voert ons langs alle bijzondere plekken van het stadje; dat er erg schoon uit ziet. Maar er is niet alleen bebouwing, de parken zijn ook ruim. Naast een imposant postkantoor en een ietwat verlaten kantoor van de gendarmerie, komen we ook bij de recycleboom terecht. Deze boom is versierd met plastic flessen; die in Frankrijk bij het afval belanden; er is namelijk geen statiegeldsysteem. Mocht je ooit colaflessen in Frankrijk kopen, dan kan je ze wel stiekem inleveren in de flessenautomaten van de meeste supermarkten.
Na de rondleiding schuiven we aan tafel aan. Een voortreffelijke warme lunch wordt geserveerd; we hebben geen enkele spijt dat we de bakker hebben overgeslagen. Hoewel we graag langer hadden willen blijven, moeten we uiteindelijk toch terug naar huis. Met nog ruim 5 uur voor de boeg, zullen we pas ’s avonds laat aankomen. De terugreis uitstellen zit er niet in, want werk en school gaan gewoon door.
