Voordat onze trein gaat, hebben we nog even om te lunchen. Erg groot is het aanbod niet, waardoor we zijn aangewezen op de Burger King, die blijkbaar een contract heeft gewonnen om op deze plaats als enige fastfoodketen aanwezig te mogen zijn. De rij is niet lang, maar het personeel is ontzettend traag. Zo traag zelfs, dat we noodgedwongen onze lunch mee moeten nemen naar de auto.
Zomaar de trein inrijden is uiteraard niet toegestaan. Voordat je de lelijke roestbruine kolos mag betreden, dien je eerst je paspoort te laten zien aan de Franse douane. Die controle verloopt probleemloos. Nog geen 50 meter verder krijgen we weer een paspoortcontrole, ditmaal van de Britse douane. En die is streng, behoorlijk streng. Foto’s worden zeer goed gecontroleerd. Geverfd haar wordt opgemerkt, zelfs van een zwart-witfoto en als je met geknipt haar achter het stuur zit, heb je ook wat uit te leggen.
Ook de kofferbak mag open; voor de sier. Na dit toneelstukje om de Franse douane te laten zien hoe ze hun werk moeten doen, want een andere reden kan ik me niet indenken, mogen we eindelijk de trein in.
