Na drie dagen feest, is de daaropvolgende dag iets rustiger, maar niet minder zonnig, sterker nog; het is vrij heet. In Eyeries zijn de festiviteiten inmiddels afgelopen, dus besluiten we deze dag om garnalen te vissen. Zowel de getijden als het weer zitten mee. Even na het middaguur vertrekken we naar Sandmount. Met dank aan het GPS-systeem voor de naam.
In een inham in de zee wordt volop gevist door de lokale bevolking. Een tijdrovende klus, getuige de vrouw die gedurende ons garnalenavontuur doodstil naar het water zat te turen. Bij ons gaat het voorspoediger. We vangen niet alleen garnalen, maar ook krabben in alle soorten en maten, wat vissen en zelfs een waterspin, die niet onder doet voor zijn soortgenoten op het land.
De garnalen gaan uiteindelijk mee, de vissen en krabben keren weer, met wat hulp, zeewaarts. Ook de schelpen die we tegenkomen besluiten we mee te nemen. We komen zelfs een replica van het Shell-logo tegen. Even overweeg ik de olie-industrie in te gaan, dat begon immers ook met een schelp, maar bij nader inzien lijkt me dat vrij kansloos.De rest van de middag wordt besteed aan het koken en pellen van de garnalen; om deze op een later moment op te eten.
’s Avonds volgt een ritje naar Travaud Beach, dat op nog geen tien minuten rijden van onze locatie ligt. Een smalle weg, die aan weerszijden nog geen 10 centimeter breder is dan onze auto voert ons naar de kade. Vanaf hier is de opkomende mist te zien, net als de zonsondergang. Maar juist door de opkomende mist, is die wat minder goed te zien. Voordat we terugrijden, moeten we even wachten op de koeien, die bezit hebben genomen van de slingerweg naar huis. Hoewel dit niet lang duurt, rijden we toch via een andere route terug, voor de omgeving hoeven we het niet te laten.
