Even voor half vijf start ik de chat. Via de Kamer van Koophandel waren geen geschikte telefoonnummers beschikbaar. Bij de chat was inmiddels ook niemand meer beschikbaar. Na een paar keer verversen van de pagina lukte het alsnog om een vraag te stellen, die vervolgens in een wachtrij terecht kwam. Deze onvoorziene wachttijd heb ik ondertussen gebruikt om uit te zoeken welke telefoonnummers Paylogic nog meer gebruikt of gebruikt heeft. De eerste treffer besluit ik te bellen.
Een medewerker die enkel Engels spreekt neemt de telefoon op. Ik leg het hele verhaal uit, maar kom niet ver. Ze vindt het erg vervelend, maar heeft eigenlijk ook geen idee wat er gebeurd is. Denken in oplossingen is helemaal een brug te ver. Omdat de chat plots actief wordt, beëindig ik het telefoongesprek met de mededeling dat ik op een later moment terug zal bellen, tenzij de chat iets oplevert.
In de chat gaat het niet veel beter. Ook hier leg ik het hele verhaal uit. De eerste reactie die ik krijg is dat mensen 15 minuten de tijd hebben om de transactie af te ronden. Ik leg nogmaals uit dat ik daarmee bezig was, maar dat ineens de kaartjes verdwenen waren. Vervolgens vraagt de medewerker of ik een bestelnummer heb… Uiteraard heb ik die niet, want ik heb nog niks besteld. De chattende medewerker besluit het gesprek met de weinig motiverende woorden, die ik woordelijk citeer uit ons gesprek: “ik vindt het echt super vervelend voor je maar ik kan helaas weinging voor je doen” [sic]!.
Kortom, chatten met Paylogic is een leuk tijdverdrijf, maar veel verder kom je er niet mee. Ik besluit nogmaals te bellen. De klok nadert immers 17:00uur.
(deel 2 van 3)
