Met al onze bagage staan we ruim op tijd bij de incheckbalies van airBaltic. Na een klein half uur, maar toch ruim twee uur voor onze vlucht, kunnen we onze tassen afgeven en richting de controle. De website van Tallinna Lennujaam had ons al gewaarschuwd dat het bijzonder druk zou worden, dus gingen we goed voorbereid richting deze rij.
Binnen 2 minuten waren we aan de beurt. Toegegeven, wachten bij dit controlepunt was mij nog nooit overkomen, maar deze wachttijd is nog altijd 100x sneller dan Schiphol. Traditiegetrouw ben ik altijd degene die extra gecontroleerd moet worden. Inmiddels is mijn score op luchthavens in Ierland, Nederland én Estland 100%. De keren dat ze daadwerkelijk iets vonden; 0.
Het instappen verloopt eveneens zonder veel problemen en ruim op tijd stijgen we op. De meer dan 1500 kilometer leggen we vlot af. Zo vlot dat we zelfs 20 minuten eerder aankomen in Nederland, tot grote ergernis van Schiphol die geen plek voor ons heeft. De tijdwinst zien we langzaam verdampen. De piloot, die in het Engels iets minder eerlijk is hierover dan in het Ests, lijkt geen hoge pet op te hebben van de luchthaven.
Nadat we eindelijk het vliegtuig hebben verlaten, kunnen we richting de bagageband. Onderweg komen we langs de tentoonstelling “De Koffergalerij” die door Schiphol vakkundig is opgebouwd. Gelukkig verschijnen al onze tassen op de bagageband, de buggy, die we aanvankelijk bij het vliegtuig zouden krijgen, niet.
Ondertussen bestellen we ook een taxi die ons naar huis zal moeten brengen. Het openbaar vervoer is, gezien de bagage en de kosten geen optie. De Utrechtse Taxi Centrale weet binnen een uur een chauffeur met busje te sturen die ons nog persoonlijk op komt halen. De rit onderweg naar huis verloopt vlot en soepel. Na nog geen uur, zijn we eindelijk thuis, na een lange vermoeiende dag die dankzij Dnata en Schiphol nog lang niet voorbij is.
