In Jägala-Joa is niet veel bijzonders te doen. Wie de afslag mist, zal nooit te weten komen dat je daar de waterval van Jägala (Jägala juga) mist.
De rit ernaartoe voert ons vanuit het drukke stadsverkeer naar de steeds rustiger wordende provinciale, lokale en daarna zelfs onverharde wegen. De parkeerplekken nabij de waterval zijn geïmproviseerd, maar wel ruim genoeg voor onze bus.
Nog voordat we naar het hoogste punt in de omgeving wandelen, zien we vanaf de parkeerplaats de waterval al. We hebben geluk, want bij droog weer kan het namelijk voorkomen dat de waterval nagenoeg droog ligt. De Jägala, de rivier waarin de waterval ligt, stroomt nu gelukkig wel, maar niet op volle kracht. Het deel waar wij kunnen staan, blijkt doorgaans ook deel uit te maken van de stroom van de rivier.
Met een hoogte van 8 meter en, doorgaans, een breedte van 50 meter, is deze waterval de grootste natuurlijke waterval van Estland. Tijdens strenge winters is het mogelijk dat de complete waterval bevriest. Dat geluk hebben we nu niet.
Na dit bezoek stappen we weer de bus in, en rijden we zuidwaarts, richting Kehtna.
