Pärnu staat niet alleen bekend om de vele houten huizen, ook het strand is een ware trekpleister. Dit strand gaan we bezoeken, maar niet voordat we eerst gepauzeerd hebben.
Onderweg naar het strand treffen we een winkelcentrum van bescheiden formaat aan; Kaubamajakas. Het enige dat we echt nodig hebben, is een toilet en een plek om snel iets te eten; want vanuit Pärnu is het bijna twee uur terugrijden naar Tallinn. Gelukkig biedt dit winkelcentrum een schoon toilet en een Hesburger. Een betere combinatie is er bijna niet.
Vanaf de parkeerplaats, waar we voor het eerst hebben geparkeerd op een “familieparkeerplek”, rijden we door naar het strand. We zijn duidelijk niet de enigen met dit idee. Parkeren lijkt haast onmogelijk, maar het lukt toch. Nadat de kinderen eerst het springkussen en de trampolines onveilig hebben gemaakt, kunnen ze de zee in.
Echter is er op de strandboulevard nog iets anders dat de aandacht trekt, namelijk een fonteinplein met licht. Badgasten mogen, als ze willen, hier op gaan staan. Een perfecte manier om al het zand van je af te spoelen; dat scheelt weer wat douches.
De zee is behoorlijk warm. Tot dan toe waren we enkel het water bij Pirita gewend; de Finse Golf. Dit water is de Golf van Riga en ligt flink zuidelijker. Dat leidt in dit geval tot prima zwemwater, waarin aanzienlijk minder kwallen zitten. We zien er zelfs geen, al is dat geen garantie dat ze er nooit zitten.
Vanuit de zee en via een R-kiosk, gaan we terug naar de bus. Voordat we naar huis rijden, hebben we nog één tussenstop, namelijk Tallinna värav. Deze poort naar Tallinn is inderdaad in Pärnu te vinden. Wellicht een gekke plek, want Tallinn ligt ruim 130 kilometer noordelijker. Toch werd in de 17e eeuw deze poort gebouwd om het begin van de postroute naar Tallinn te markeren.
De poort werd tussen 1675 en 1686 gebouwd naar een ontwerp van, vermoedelijk, Erik Dahlberg. Hij wordt gezien als één van de beste architecten van verdedigingswerken uit de 17e eeuw. Tot 1710 stond de poort bekend onder de naam “Poort van Koning Carl Gustav”. De poort is voorzien van dikke deuren en in het verleden ook van een hekwerk. Daarnaast konden soldaten zich ook in deze poort verschansen. Tussen 1977 en 1980 is de poort gerestaureerd. Het is nog de enige poort die bewaard is gebleven. Soortgelijke bouwwerken van Dahlberg werden ook in Riga en Narva gebouwd.
Na dit korte intermezzo rest ons nog een lange weg naar huis. Onderweg worden we wel beloond met de mooiste zonsondergang die we tot dan toe gezien hebben.
