Tallinna Linnahall is een bijzonder bouwwerk in de stad Tallinn. Het werd ontworpen door architecten Raine Karp en Riina Altmäe. De constructie begon in 1975, de opening volgde op 19 juli 1980, op tijd voor de Olympische Zomerspelen van 1980.
De locatie waar de bouw plaats zou vinden, aan zee bij de elektriciteitscentrale van Tallinn, werd vrijgemaakt van tijdelijke bebouwing. Het ontwerp en de bouw, door dienstplichtigen van het sovjetleger, verliepen op een bepaald moment zelfs parallel.
Het gebouw kreeg na voltooiing de naam “Het V.I. Lenin Paleis voor Cultuur en Sport” en werd de werkplek van maar liefst 540 mensen. Het eerste grote evenement dat op deze locatie georganiseerd werd, was de viering van de 40ste verjaardag van de Estse SSR. In de grote zaal werden 6000 plastic stoelen geplaatst, welke later vervangen werden door 4500 met stof beklede stoelen.
Een jaar later werd ook de ijshal voltooid. In deze zaal konden 3000 toeschouwers kijken naar onder andere ijshockeywedstrijden. De hal deed ook dienst als zaal voor concerten, skaters en modeshows. In al deze gevallen uiteraard zonder ijsvloer.
In 1991 eindigde de sovjetbezetting door de Sovjet-Unie en kreeg Estland weer zeggenschap over (een deel) van hun eigen grondgebied. Het Paleis voor Cultuur en Sport werd, naar verluidt zelfs vóór de herwonnen onafhankelijkheid, omgedoopt tot Linnahall. Op commercieel vlak was er direct veel meer mogelijk.
Zo werd er een nachtclub geopend, genaamd Lucky Luke, en werd er een café geopend. In 1997 werd het gebouw officieel een monument, slopen zou nu niet meer zomaar gaan. Een jaar later, in 1998, kwamen de eerste grote gebreken aan het licht. Het dak van de ijshal bleek lek en er was schade ontstaan door lekkages. Daarnaast moest vrijwel al het leidingwerk, meer dan 100 kilometer in totaal, vervangen worden.
In 2004 werd opnieuw de noodklok geluid. Uit een bouwtechnische inspectie bleek dat Tallinna Linnahall zich in een gevaarlijke staat bevindt als gevolg van achterstallig onderhoud en constructiefouten. Het pand renoveren zou bijna €30 miljoen kosten. De noodkreet sorteerde weinig effect. Er volgde weliswaar een kleine opleving in 2009, toen een Amerikaanse investeerder interesse toonde. Maar een jaar later kwam deze investeerder onder vuur te liggen door vermeende fraude in Hongarije.
Het volgende hoofdstuk in de bewogen geschiedenis vindt in 2014 plaats. Inmiddels is de gemeente Tallinn al enkele jaren eigenaar van het gebouw en zullen ze ermee aan de slag moeten. Toenmalig locoburgemeester Taavi Aas presenteert een ambitieus plan om in 2018 te starten met de renovatie. Men wil er een conferentiecentrum van maken. Omdat het gebouw al jaren een monumentenstatus heeft, moet de hoofdfunctie wel hetzelfde blijven. In dit geval houdt dat in dat ook de concertzaal behouden moet blijven.
In 2017 besloot de regering van Estland om de gemeente Tallinn financieel te steunen om de renovatie uit te voeren. Men zegde een bedrag van €40 miljoen toe. Daar bovenop kwam ook nog het budget van de gemeente. Helaas gebeurde er niet veel, en is het gebouw nog altijd in slechte staat.
De gemeente Tallinn presenteerde in 2023 een nieuw plan; Merevisioon. Kern van het plan is om de omgeving rondom Linnahall de komende tien jaar volledig opnieuw te ontwikkelen. Er komt veel ruimte voor openbaar groen, een bibliotheek, multifunctionele ruimtes en beter openbaar vervoer. Men zou van Pirita tot Paljassaare over de boulevard langs de zee moeten kunnen lopen, luidde de kern van het plan. Veel details over Linnahall zijn niet in dat plan opgenomen, de verwachting is dat er ook niet veel kan veranderen door de monumentale status. Wel wordt Linnahall genoemd in het plan en dat is al een positief punt.
Vooralsnog is Linnahall gesloten. Het enige dat te bezoeken is, zijn de trappen die aan weerszijden een prachtig uitzicht bieden. Daarnaast zijn veel delen afgezet met hekken, in verband met de slechte staat van het bouwwerk. Het gaat dan voornamelijk om losliggende tegels. De toekomst zal uitwijzen hoe Linnahall er over een decennium uitziet.
