Het zuiden, en feitelijk ook midden van Wales, hadden we grotendeels gezien. Dus restte alleen nog het noorden en de kustgebieden. Omdat papegaaiduikers, de puffins, nu eenmaal hevig gepromoot worden in Wales, moet je er natuurlijk wel één gezien hebben. We besloten om vanuit Pembroke via Milford Haven, naar het kustplaatsje Dale te rijden.
De indrukwekkende rotswanden, bestaande uit diverse lagen steen zoals marmer; en de vele badgasten sierden de kust. Ook de meeuw die kundig een krab uit het water viste en vervolgens doodsloeg en deels opat, maakte het geheel een mooi strandplaatje. Reden genoeg om hier de lunch te nuttigen in een van de strandrestaurantjes, die voornamelijk patat en frisdrank serveren. Uiteindelijk geen puffin gespot.
Van Dale naar Marloes, een dorp dat meer in de uithoek ligt van het westelijke puntje van Wales, ook daar ontbrak het in de Martin’s Haven aan de aanwezigheid van de papegaaiduiker. Ook in Talbenny, Little Haven en Broad Haven liet het beestje zich niet zien. Ondertussen werd het gebied steeds landelijker en de wegen steeds smaller, waardoor het aardig lastig manoeuvreren was tussen de toeristen en konijnen op de weg.
Na één konijn, twee krabben, honderden meeuwen en nog een veelvoud daarvan aan schelpen gezien te hebben, nog steeds geen puffin. Inmiddels werd het al laat, en hadden we nog geen geschikte slaapplek gevonden. Toeristeninformatiebalies zouden inmiddels wel gesloten zijn, maar aangezien we nog geen stad hadden uitgekozen zou het sowieso een kansloze missie worden. Het beste aanbod stond toevallig langs de weg. Een gammel uitziend uithangbord nabij een landhuis wees erop dat daar vrije slaapplekken te vinden waren.
Een uit 1875 stammend landhuis, middenin een enorm bos nabij Snowdonia, met een vrij rustige weg ernaartoe, met vrij ruime kamers voorzien van authentieke schuiframen. Een prachtige locatie voor een aflevering van A Haunting. Ook de barruimte met de speciale poolkamer aan de achterzijde van bar, en een speciale kleine eetzaal, zouden niet misstaan. Al met al een mooie spookachtige verblijfplaats, met helaas een ietwat slecht bed en zowaar nog slechter toilet dat op gegeven moment prijsgaf dat de vorige bewoners niet vies waren van een frequente sanitaire stop.
