De volgende ochtend ontstond verwarring bij het personeel, dat de Engelse taal blijkbaar niet geheel machtig was. Haar versie van het woord breakfast is mij helaas ontschoten, maar hilarisch was het wel. Overigens had het keukenpersoneel een tamelijk stevig ontbijt in elkaar gezet. De thee was zowaar nog zwarter dan de koffie, die ongeveer dezelfde kleur had als de bloedworst die geserveerd werd. Als je niet van ontbijten én bloedworst houdt, is dat ’s ochtends een vrij fatale combinatie voor je gezondheid. De aanwezigheid van dat ding op mijn bord maakte me misselijker dan iets dat ik me zelfs botweg niet voor kan stellen.
Volgens de mensen in en om Marford en de teksten in de reisgidsen, is Chester qua architectuur wel een bezoekje waard. Chester ligt in het Engelse graafschap Cheshire en vlakbij Marford, reden genoeg om er even heen te rijden, aangezien het op zondagen in dat soort middelgrote steden waarschijnlijk wel rustig is. Normaal gesproken, want zodra er paardenrennen is, loopt heel de regio uit om slechts 5 rondes van nog geen 2 minuten te bekijken. Het is net als Lowlands, maar dan met paarden.
Binnen de muren van de stad en de rivierbedding van de Dee, ligt een van de grotere paardenrenvelden van het noorden van Engeland, op een plek waar in de vroege middeleeuwen een haven lag. Toen de rivier dichtslibde, en navigatie moeilijker werd, sloot men de haven. Midden in het veld, op een kleine verhoging, is een markering door middel van een kruis te zien. Deze staat in de regio bekend als “rood”, dat deels de bijnaam “Roodee” van het parcours verklaart. Roodee is een verbastering van “Rood Eye” dat “Island of the Cross” betekent, wat weer slaat op de bijzondere verhoging die op het parcours te zien is.
Een andere legende die de ronde doet, is dat daar een beeld van de maagd Maria ligt begraven. Een ietwat vreemd verhaal dat twee versies kent in de regio. Volgens de legende ging de vrouw van gouverneur van Hawarden, Lady Trawst, naar de kerk om te bidden voor regen. Haar gebeden werden uiteindelijk verhoord, maar wat een onschuldige regenbui had moeten worden, mondde uit in een extreme storm. Dat heftige weer zorgde ervoor dat het beeld van maagd Maria los kwam en uiteindelijk neerviel op Lady Trawst. Zij kwam hierbij om.
Deze gebeurtenis stortte een gemeenschap in dubio, want het beeld verbranden of ophangen zou heligschennis zijn. Uiteindelijk deed een jury bestaande uit 12 mannen uitspraak. Zij oordeelden dat het beeld schuldig was, en aan de rivieroever gelegd zou moeten worden. Uiteindelijk belandde het beeld door de stroming op de plek waar het nu begraven schijnt te liggen. Volgens de geschiedenisboeken is dit de eerste keer, als de legende waar is, dat er gebruik is gemaakt van juryrechtspraak. Het is enger om na te gaan dat er dus al veel vaker beelden veroordeeld werden…
