Na een lange wandeltocht die ons langs een aantal evenementen bracht, eindigen we nabij het busstation. We staan voor de keuze of we in Pärnu iets gaan eten, of terug thuis in Tallinn.
Omdat Tallinn zeker nog 2 uur rijden is, besluiten we iets te zoeken in Pärnu. Vorig jaar viel ons oog al op Dodo Pizza, al is het maar vanwege het logo. Destijds kozen we, vanwege de tijd, voor een ander etablissement. Dit jaar gaan we ervoor.
Dodo Pizza is vergelijkbaar met een fastfoodrestaurant, maar dan ruim 20 jaar geleden. Er is geen bestelzuil en je kan je bestelling nog aanwijzen op een kaart die op de toonbank ligt. Zodra je bestelling is geplaatst, mag je nog je naam opgeven. Vanaf daar schiet de keten ineens de toekomst in, want je naam en volgnummer verschijnen op een scherm. Maar anders dan alle bij alle andere ketens, krijg je hier een zeer accurate indicatie van je wachttijd.
Een balkje dat langzaam van kleur verandert laat zien of je nog lang moet wachten. Mocht het scherm even aan je aandacht ontsnappen; dan volgt er een geluidsignaal. Tot slot mag je het dan wel zelf komen ophalen. Wat betreft de pizza’s; er is een bijzonder assortiment; je krijgt zeker waar voor je geld. Op bezoek in Pärnu? Zeker daar gaan eten, laat deze dodo in ieder geval niet uitsterven.
Voordat we terugrijden nar Tallinn, doen we eerst nog boodschappen. Voor onderweg hebben we genoeg drinken nodig, maar ook voor morgen is dat zeker het geval. In het winkelcentrum zijn we na het afrekenen getuige van een bijzonder ongeval op de roltrap. Een bezoeker van de bioscoop, die ook in het winkelcentrum gevestigd is, heeft kennelijk haast en trekt een sprintje. Helaas schat zij de hoogte van de treden verkeerd in en valt voorover op de roltrap.
Zo’n val is op een normale trap al niet fijn, maar de scherpe punten van een roltrap, maken het extra pijnlijk. Ondanks de zichtbare schrammen, geeft ze geen kik en vervolgt ze haar weg, al gok ik dat ze in het vervolg met de lift zal gaan.
Ook ik waag een poging om boven te geraken. Niet voor de bioscoop, maar voor het toilet. Ik kom echter wel ongeschonden boven. Het toilet zit verstopt naast de ingangen van de bioscoopzalen. Een moment van onoplettendheid bij de bioscoopmedewerker zou ervoor kunnen zorgen dat ik gratis naar Smurfide Suur Film (De Smurfen), Palja relvaga (Naked Gun) of zelfs André Rieu’s 2025 Maastricht Concert: Waltz the Night Away! kan gaan.
Hoewel de auto in de parkeergarage op de derde etage staat, hoger durfde ik niet, ga ik met de lift wel tot het dak. Parkeergarages zijn meestal de lelijkste gebouwen in een stad, op die van Nieuwegein na overigens, maar ze bieden wel een mooi uitzicht op de stad. Ook Port Artur is de moeite waard. Helaas wordt het zich in bepaalde windrichtingen wel geblokkeerd door het winkelcentrum, maar het is zeker de moeite waard.
Op het dak wordt ook duidelijk dat hier in de avonduren enkel gedronken wordt door de hangjeugd. Overdag zijn het enkel duiven, kauwen en meeuwen de genieten van de plassen water. Na een kort fotomoment op grote hoogte, volgt een lange rit naar Tallinn.
