In de tussentijd hadden we genoeg tijd om de Sint-Baafskathedraal ook van binnen te bekijken. Het imposante bouwwerk, dat al vanaf 1539 dienst deed als kerk voor de kanunniken van de Sint Baafs, die eerder nog door de Spanjaarden verjaagd werden uit hun abdij, is nu alleen nog een kathedraal. De kerk kreeg deze status in 1559, na de bisschoppelijke herindeling van de Nederlanden. Tot een aantal jaren geleden was de kathedraal nog een parochiekerk, maar na de samenvoeging van drie parochiegemeenten is besloten om de diensten elders te houden.
De Sint-Baafs, die door de eeuwen heen is gerenoveerd, in de op dat moment gangbare bouwstijlen, is voor menig architectuurliefhebber een interessant gebouw om te bezoeken. Juist doordat er later veel toevoegingen zijn gebouwd, zijn onder andere invloeden uit de renaissance, gotiek en barok te zien. De crypte is in al die jaren zelfs ongemoeid gelaten. Tevens huisvest de kathedraal het grootste orgel van Europa.
Ook kunstliefhebbers komen aan hun trekken, de kathedraal hangt vol met kunst. Andere toeristen die alleen komen kijken of er nog leuke plaatjes te schieten zijn, hebben pech, fotograferen, al dan niet met flits, is verboden. Puur om de kunstwerken te beschermen, en wellicht ook om de ansichtkaartverkoop te stimuleren.
Buiten deed de ijsverkoper op het plein goede zaken, het warme weer dreef iedereen letterlijk naar zijn kraampje. De straatmuzikante deed het minder fortuinlijk, ze verkocht geen enkele CD, al hoeft dat niet aan het weer te liggen. Het bankje tegenover de kathedraal bleek een prima locatie om een allerhande aan mensen te spotten. Zo ook Katharina, die we eerder al in Tallinn ontmoetten. Ze bleek het niet te zijn, aangezien zij vloeiend Frans sprak. Onze Katharina sprak geen enkele taal vloeiend.
