Ruim een uur later rijden we piirivöönd binnen, vrij vertaald; het grensgebied. We naderen de stad Narva die aan de gelijknamige rivier ligt. Het is een bijzondere stad.
Narva is de derde stad van Estland, maar voelt in veel opzichten niet Ests aan. Waar het Russisch in veel delen van het land sinds de herwonnen onafhankelijkheid uit het straatbeeld is verdwenen, zie je het Cyrillisch hier nog prominent terug op uithangborden en etalageruiten. Op straat is het Ests nauwelijks te horen.
Ook in winkels en restaurants is de voertaal Russisch, terwijl alle gedrukte communicatie dan wel weer in het Ests is. Het is een bijzondere ervaring. Zo treffen we in de McDonald’s enkel medewerkers die Russisch spreken, iets dat in Estland niet is toegestaan. Wanneer we een antwoord geven in het Ests, is het uiteindelijk makkelijker om over te schakelen op het Engels.
Dat merken we ook bij een springkussen, dat door de uitbater op een grasveld is gezet. Het springkussen, dat, gezien de Russische opdruk, zeer waarschijnlijk uit Rusland komt, voldoet niet helemaal aan de Europese veiligheidseisen. Terwijl wij afwegen of één van de kinderen erop mag, stort een deel van het springkussen in. Gezien de gelaten reactie en het routinematig handelen van de eigenaar, hebben wij het vermoeden dat dit vaker gebeurt. Wonderwel loopt het goed af.
Onze eerste minuten in Narva verliepen minder vlekkeloos. Doordat de navigatie ons constant verkeerd blijft sturen, komen we plots terecht bij één van de grensovergangen. Hoewel dit niet de bedoeling was, liet het wel veel zien over de samenstelling van de stad. Nadat Estland werd bezet door de Sovjet-Unie, werden veel Russen richting het bezette land gestuurd. Toen deze bezetting in 1991 ophield, en Estland de onafhankelijkheid herwon, vertrokken veel Russen terug naar Rusland. Deze trend werd in Narva en omstreken niet gevolgd, waardoor een groot gedeelte van de bevolking in Narva Russisch is.
Deel 2 volgt om 12:00 uur.
