Op ons boodschappenlijstje staan nog enkele winkels die we willen bezoeken. Eén van deze winkels is de Prisma. Deze supermarkt biedt naast de reguliere kruidenierswaren een breed scala aan andere producten. Je kan er de hele dag doorbrengen.
Dat doen we echter niet. We bezoeken ook de rest van het winkelcentrum. Uiteindelijk belanden we toch weer in de Prisma om de broodnodige boodschappen te doen. Enerzijds voor thuis, anderzijds om de koelkast in Estland te vullen.
Nadat we de boodschappentassen, die niet berekend zijn op de hoeveelheid gekochte spullen, thuis hebben gebracht, gaan we door richting de binnenstad. Althans, de wijk tussen de oude binnenstad en de haven. Rotermanni kvartal was ooit een industrieterrein en raakte nadat het zijn functie verloor in verval. Nadat de bezetting in 1991 eindigde duurde het nog een flink aantal jaren voordat deze wijk weer opbloeide.
Waar menigeen de wijk meed, is het nu een toeristische trekpleister. Ook het winkelcentrum, dat voorheen Coca-Cola Plaza heette, is van binnen compleet gerenoveerd. De bioscoop is gebleven en is tegenwoordig naamgever van het complex; Apollo Plaza. Er is zelfs nieuwe horeca gevestigd in de leegstaande ruimtes die achterbleven nadat andere uitbaters naar de gerenoveerde haven vertrokken.
Na een korte wandeling door deze wijk, pakken we de tram richting Solaris. In dat winkelcentrum zit het Letse buffetrestaurant Lido. Het lijkt in zekere zin op La Place, al is dit betaalbaarder. Maar in Solaris zit ook een vestiging van Oakberry. De details van dit saptentje ken ik niet. Enkel dat ze werken met açai en een paarse papegaai als logo hebben. De paarse papegaai roept sowieso bijzondere herinneringen bij mij op, maar het feit dat ze hun mascotte ook als pluche figuur in de etalage hebben gezet, maakt het plaatje compleet.
Enkele dagen eerder probeerde ik deze papegaai, die volgens de website van Oakberry een ara is, te kopen. Degene achter de toonbank wist niet of dat mocht en vroeg aan een collega wat te doen. Ook hij had geen idee en zei dat ze binnenkort te koop zouden zijn, al kon hij geen termijn geven. Omdat we niet lang in Estland blijven, kunnen we daar niet op wachten. Een andere vestiging van Oakberry, waar deze ara ook te zien is, blijkt zelfs tijdelijk gesloten te zijn.
Vandaag wagen we een nieuwe poging. Degene die nu achter de toonbank staat, weet niet zeker of ze de vogel mag verkopen. Ze zegt dat ze het na moet vragen. Als we aangeven daarop te wachten, merkt ze dat we het menen en belt ze haar leidinggevende. Die stemt in, waarna ze voor twee uitdagingen staat. Hoe verkoop je een ara in een sapwinkel en hoe krijg je de ara uit de etalage. Uiteindelijk lukt het haar en staat de paarse ara klaar om mee te gaan naar Nederland.
In de avond besluiten we nog een wandeling te maken. De afgelopen dagen waren de weersomstandigheden niet bepaald uitnodigend om dit te doen. Ditmaal geen storm en geen zware regenval, maar een heerlijk koele avond. Buiten maken we gelijk kennis met de andere toeristen, die hier niet voor de cultuur naartoe zijn gekomen, maar enkel voor de drank. Op Raekoja plats, het stadhuisplein, worden we voor de verandering een keer niet aangesproken door uitbaters van restaurantjes of we willen komen eten. Het is een heerlijke ervaring.
