Op de heenweg werd al duidelijk dat onze bus slechts één keer per uur reed. Zowel heen als terug. Daarnaast was er geen klokvaste dienstregeling, dus per klokuur zou er één bus gaan, maar het was niet gezegd dat er 60 minuten tussen beide ritten zou zitten. De bus terug missen we op een paar minuten, waarna we meteen 85 minuten zouden moeten wachten. We besluiten om met een omweg naar huis te reizen.
Dat levert gelijk een kleine ontdekkingsreis op. We komen uit bij Balti jaam, dit station kennen we. Maar tijdens de busrit ernaartoe zien we een nieuw park met speelterrein. We besluiten dit te gaan bekijken, het ligt immers op de looproute naar de tramhalte waar we de tram naar huis kunnen pakken. Terwijl de rest bovengronds de weg oversteekt, neem ik de voetgangerstunnel die ook als ondergrondse schuilplaats kan dienen indien nodig.
Het is een bizarre afdaling. Ik ben blijkbaar de enige die zich in de tunnel bevindt. Althans, de enige mens. Diverse ratten blijken de tunnel te bewonen. Ik ben benieuwd hoe het eraan toe gaat als de tunnel in de avonduren gesloten is.
Maar ook in het park blijken de ratten alles behalve schuw. Op klaarlichte dag rennen ze over de paden en in het gras. In het zichtbaar onlangs opnieuw aangelegde Laste väljak zien we ze niet. Al zou dat ook kunnen door de grote groepen kinderen die er rondrennen. Het park blijkt een schot in de roos, maar uiteindelijk moeten we toch richting huis.
De terugrit doen we per tram. Onze directe lijn rijdt het minst van alle lijnen, dus besluiten we met de gloednieuwe tramlijn via de haven richting een halte te reizen waar we over kunnen stappen. Bij deze overstaphalte maken we kennis met een wat ouder echtpaar dat, blijkbaar, Estland voor het eerst bezoekt.
Het is eerst onduidelijk waar ze vandaan komen. Maar na een paar minuten afluisteren, kan ik de conclusie trekken dat ze uit Zweden komen. Beiden hebben moeite om de tram in te komen. Niet alle tramhaltes zijn even toegankelijk door verouderde infrastructuur. Als het hen beiden toch gelukt is, biedt iemand haar zitplaats aan de man van het gezelschap aan.
De man accepteert het aanbod en besluit de dame te bedanken, maar maakt één grote fout. Hij doet dit in het Fins. Voor velen zullen beide talen identiek klinken, maar de Estse vrouw is zichtbaar beledigd. Zo zichtbaar, dat de man nu maar overschakelt op Engels. Maar voor een verzoening is het te laat. De dame die haar zitplaats opgaf, heeft inmiddels achter in de tram een plekje gevonden.
