Wanneer je in een hostel zit zoals Mahtra, blijft het elke keer spannend wie je buren zijn en hoe zij zich gedragen. In veel gevallen leer je hun ware aard pas kennen, als je in toerbeurten de badkamer bezet. De eerste lichting buren gaf na ruim 2 uur gewacht te hebben de hoop op om de volgende ochtend een poging te wagen. De tweede set kreeg onderling ruzie, waardoor de helft van het duo veroordeeld was tot de gang.
Terwijl ik nog in bad zat, morrelde A. aan de deur. In het Russisch vroeg hij iets, waarschijnlijk hoelang het nog zou duren. Mijn getallenkennis houdt op bij 10, dus kon ik hem niet beantwoorden, aangezien mijn baduurtje nog niet eens een half uur geduurd had. A. gaf niet op, en bleef vragen. Ik antwoordde in het Russisch dat ik geen Russisch sprak. Vaak zijn dat de domste zinnetjes om te leren, want A. hoorde Russisch uit mijn mond komen, dus moest ik het wel spreken.
A. hield stug vol, en schakelde over naar het Estisch. Voor mij aanleiding om Nederlands te gaan spreken, en dat was voor A. weer aanleiding om Duits te gaan spreken; de fout zou hij later nog wijten aan het sovjetonderwijssysteem. Nadat de spraakverwarring enigszins geluwd was, durfde ik de badkamer te verlaten. Het was immers stil op de gang, dus A. moest daar wel weg zijn…
Niet dus. In de gang, op een stoel, zat A. met in zijn hand een glas rode, voor mij zeer onbekende, drank. In wat op Engels leek, maakte hij mij duidelijk dat zijn kamergenoot te veel van het goedje had gedronken en in een diepe slaap verkeerde. Ook wilde hij, uiteraard na zijn douche, bij ons iets komen drinken; hij zou zelf in zijn drankbehoefte voorzien. Onze wodka was veilig.
Nog geen 20 minuten later klopte A. aan. Een ietwat aangeschoten jongeman stapte binnen en nam plaats. Zijn, overigens niet zelf gebrouwen, drankje had hij weer bij zich. Het bleek een combinatie van sterke drank met mint en kers te zijn. Het laatste ingrediënt is uitermate lekker, alleen maakte de mint het minder. A. was nogal spraakzaam, erg spraakzaam zelfs…
