De nationale tv zond het wereldkampioenschap voetbal uit. Voor A. was dat de aanleiding om te melden dat het Estisch maar een rare taal was. A. zag het als iets dat opgelegd werd. Met Russisch kom je ook al een heel eind, daar had hij wel gelijk in. Hij maakte zich ook druk om het feit dat iedereen je steevast in het Estisch bleef antwoorden, ook al vroeg je iets in het Russisch. Waarschijnlijk komt A. dan nooit in de Selver, want als het Estisch even lastig wordt, schakel je gewoon over naar het Russisch. Beide caissières hebben het nooit een probleem gevonden, en ik heb hen nooit een probleem gevonden.
Kort daarna kwam een vechtpartij ter sprake waarbij A. betrokken was. Het groepje waarin hij liep werd aangevallen en het kwam tot een ordinaire knokpartij. Het verhaal moest het verschil tussen Russen en Esten laten zien. Wanneer het tot vechten komt, zullen bevriende Russen je altijd helpen; Esten kiezen het hazenpad. Meer inhoud zat niet in het verhaal. A. bleef overigens niet ongedeerd, een ziekenhuisbehandeling was noodzakelijk. Dus ook al ben je met meer, het is niet een garantie dat je er ongeschonden uitkomt.
Vervolgens bracht hij een Russische traditie ter sprake. Het schijnt zeer gebruikelijk te zijn dat twee mannen het tegen elkaar opnemen om te strijden om de titel “koning”; of iets dat daarop lijkt. Beide mannen drinken, voornamelijk wodka, totdat ze niet meer kunnen. Na afloop moeten ze met elkaar op de vuist. Degene die het langst blijft staan is de koning van de avond. Niet dat de meeste winnaars het zich de volgende ochtend nog kunnen herinneren, maar het is een leuk tijdverdrijf.
Omdat A. graag wilde roken, hebben we hem verbannen naar het balkon. Een wandeltocht door de ruïnes van de slaapkamer, voerde hem langs onze magnetron. A. sloeg er geen acht op, dus moest hij wel zeer aangeschoten zijn. Ook de fles spiritus op de vensterbank en de dampende barbecue op het balkon, trokken zijn aandacht ook niet. Ondertussen dronk A. door, en werden de verhalen openhartiger.
Zo was zijn vrouw in verwachting. Verbazing alom, want tot dan toe hadden we geen aanwijzingen dat hij getrouwd was. Het verhaal kreeg spoedig vorm, ook al werden de flarden steeds onsamenhangender. Veel meer dan dat hij in Haapsalu in een 1-kamerappartement woonde en een auto bezat, kregen we niet te weten. De nacht vorderde, A’s glas ook. Het laatste (en interessantste) verhaal dat hij nog redelijk kon vertellen, ging over zijn broertje.
Het was alweer een tijd geleden dat een drugsdealer iets probeerde te verkopen aan zijn veel jongere broertje. De deal ging niet door, maar A. pikte de poging niet, en spoorde het rapaille op. Zelf actie ondernemen was te gevaarlijk, dus schakelde A. een “mannetje” in. Het “mannetje”, vond de dealer zeer gemakkelijk en legde hem om. Een heuse huurmoord… Zelfs na dit verhaal zagen we geen aanleiding om A. de deur uit te werken. Overigens begon de tijd te dringen; het was immers al 2 uur geweest, en A. moest vroeg op.
Gelukkig zag hij zelf ook in dat het al laat was, en verkaste naar zijn, zogenaamd slapende kamergenoot. Een kamergenoot die kort na het vertrek van A. uit de gang, klaarblijkelijk klaarwakker, continue televisie heeft gekeken…
