Gent 5
Via de voorsteden van Kortrijk en Gent, eindigden we uiteindelijk bij station Gent Sint Pieter. Terechtkomen in het centrum bleek vrij gemakkelijk te gaan. Het openbaar vervoerbedrijf bleek overal automaten te hebben staan, waar plaatsbewijzen gekocht konden worden. Snel en efficiënt, want hierdoor konden we direct met de tram richting het stadscentrum.
De zon die een dag eerder nog volop had geschenen, was de avond ervoor al verdrongen door regenbuien en niet meer teruggekeerd. De regen zorgde voor een vertrouwde aanblik van Gent, en zorgde ook voor wat extra sfeer. Er zijn steden die er sfeervol uit gaan zien als het regent; Gent hoort daar bij.
Een korte wandeling eindigde bij de tramhalte om terug te keren naar het station. De reis terug naar Nederland beloofde, mede door de zondagsdienstregeling en de onregelmatigheid van de Belgische treinen, lang te duren. De enige zekerheid die we hadden was de tram, die ons ook in de steek liet. Diverse omleidingen zorgden voor een extra overstap, waardoor we tegen onze zin in, een andere route moesten kiezen.
Een route in een tram, die onderdak bood aan tal van vreemde figuren. De man achter ons had de behoefte gevoeld om zijn behoefte daar te doen. Een andere man die instapte vond het nodig om op zijn jas te spugen. De ruzie achter ons, die overduidelijk over het kind in de wandelwagen ging, maakte ons tramtheater compleet.
De trein richting Antwerpen bleek rustiger. Met een ietwat langer traject voor de boeg, geen overbodige luxe. Helaas duurde dat tot onze treinbegeleidster een in slaap gevallen passagier wekte. Hij bleek zijn station al lang en breed voorbij te zijn, en had daardoor zijn overstap gemist. Terugreizen en wachten op de volgende trein bleek zijn enige optie. Tot die tijd moest hij wachten totdat we bij het volgende station aankwamen en in de tussentijd mocht hij absoluut niet in slaap vallen. Daarom koos hij ervoor om mede-passagiers te irriteren. Helaas voor ons, waren wij de gelukkigen.
