Een enerverende treinreis later, waar we tal van kleine dorpjes gezien hebben, komen we aan in Porto. Aangezien we hier niet lang zullen blijven is een slaapplek niet nodig, we willen alleen de stad zien. Onze bagage zullen we in de tussentijd dumpen in speciale bagagekluisjes.
Deze blijken zo klein te zijn, dat zelfs een handtas hier niet fatsoenlijk in te proppen is. De grote kluizen zijn alle bezet. Even lijkt het erop dat ons plan geen doorgang kan vinden, totdat een groep backpackers enkele kluisjes leeg begint te halen.
Het systeem levert gelijk verwarring op; je krijgt namelijk geen sleutel, maar slechts een kassabon met een code. Wanneer je het kluisje leeghaalt, voer je de code in en opent de deur pas na betaling van het juiste bedrag; dat weer gekoppeld is aan de tijdsduur van het gebruik. We nemen deze werkwijze voor lief, en duiken de stad in.
Heel veel tijd hebben we niet, want we wachten op een avondtrein. We gaan daarom wat snel door de stad heen; we bezoeken wat kerken en een voetbalstadion dat een grote rol speelt tijdens het EK voetbal. Na zonsondergang genieten we nog van de portkelders, die allemaal mooie neonverlichting hebben aangebracht.
Op goed geluk betalen wij ons bagagebonnetje en stappen zonder veel aarzeling in de trein naar Vigo, een stad die hevig was gepromoot, en mogelijk het hoogtepunt zou worden van onze vakantie.
