Na een lang jaar wachten, gaat met de start van de eerste halve finale eindelijk het Eurovisie Songfestival van start. Tijdens de eerste show zullen Litouwen, Slovenië, Rusland, Zweden, Australië, Noord-Macedonië, Ierland, Cyprus, Noorwegen, Kroatië, België, Israël, Roemenië, Azerbeidzjan, Oekraïne en Malta optreden.
Litouwen was in 2020 een van de favorieten. De groep The Roop wist ook voor 2021 een nummer te componeren dat even pakkend is als hun inzending van een jaar eerder. Het nummer Discoteque heeft terecht een plek in de finale gekregen.
Ook Rusland behoorde in 2020 tot de kanshebbers, maar daar dacht men in Rusland toch anders over. Manizha won met het nummer Russian Woman de nationale selectie en mocht naar Rotterdam afreizen. Uiteindelijk haalde Rusland de finale, maar of de winst er dit jaar in zit, is niet zeker. De opvallende jurk die Manizha aan het begin van het liedje draagt, is gemaakt van diverse stukken stof die zij toegestuurd heeft gekregen van Russische vrouwen. De stellage is overigens zo lastig te vervoeren, dat bij de toneelwissel iemand erin moet kruipen om het van het podium te krijgen.
De Zweedse zanger Tusse brengt het lied Voices. Een aanvankelijk niet-opvallend nummer uit Zweden, maar wel een die blijft hangen en de finale haalt. Deze inzending is wellicht gevaarlijk goed, omdat deze inzending niet volledig afhankelijk is van het decor. Enkel wat meegebrachte lichten zijn de aankleding van dit nummer.
Australië is het eerste land dat gebruik maakt van een video-inzending. Niet omdat er een coronabesmetting is, maar omdat Australië behoorlijk strenge uitreisbeperkingen aan haar bevolking heeft opgelegd. Ook Montaigne, de Australische zangeres die het nummer Technicolour zou komen zingen, komt hierdoor het land niet uit. Het nummer weet het publiek niet te bekoren, waardoor Australië de finale, voor het eerst, niet haalt. Volgens Montaigne komt dat door het feit dat ze niet live aanwezig kon zijn in Rotterdam. Volgens de kijkers lag het eerder aan het nummer.
Ierland stuurt wederom Lesley Roy naar Nederland. Dit jaar zingt ze MAPS. De opbouw van het decor neemt zoveel tijd in beslag dat de 43 seconden die ervoor staan niet genoeg zijn. Om die reden wordt er nog een keer extra geschakeld naar een momentje met de presentatoren. Zeer waarschijnlijk is het die lastige act die afleidt van het nummer, waardoor Ierland dit jaar niet in de finale staat.
Na Cyprus, dat met het nummer El Diablo, gezongen door Elena, vrijwel de hele gelovige Cypriotische gemeenschap tegen zich zag keren, was het de beurt aan Noorwegen. De zanger TIX verscheen in een engelenkostuum. Het contrast kon niet groter, wellicht een grapje van de productie. TIX heeft last van tics, waarmee hij gepest werd. Zijn bijnaam is uiteindelijk zijn artiestennaam geworden. Beide landen zijn uiteindelijk door naar de finale.
Ook België is erbij in de finale. De band Hooverphonic bracht het duistere nummer Wrong Place. Het lijkt een Belgische traditie te worden om wat alternatievere nummers naar het Songfestival te brengen. En dat lijkt gewaardeerd te worden; Urban Trad en Blanche zijn goed voorbeelden van artiesten die goed scoorden. Een Belgische winst zou zeer verdiend zijn dit jaar.
Zangeres Eden Alene kreeg van Israël een tweede kans. Vorig jaar zou zij optreden met een viertalig nummer; Engels, Arabisch, Hebreeuws en Amhaars. Die laatste taal was nog nooit eerder te horen geweest op een songfestival. Dit jaar houdt zij het bij Engels en Hebreeuws. Met het liedje Set Me Free haalde ze terecht de finale.
Roemenië stuurde de zangeres Roxen, die Amnesia ten gehore bracht. Tijdens de show voor de jury ging het al niet goed, waarna zij graag een herkansing wilde. Ook tijdens de laatste generale repetitie kwam zij niet goed uit de verf. Tijdens de liveshow herpakte zij zich niet. De combinatie van zingen en een lastige choreografie deden haar de das om, waardoor Roemenië dit jaar niet in de finale zit.
Azerbeidzjan haalde de finale juist wel. Efendi brengt het nummer Mata Hari dat door een volledig Nederlands productieteam is geproduceerd. Wellicht is daarom ook voor de Nederlandse spionne Mata Hari gekozen. Het nummer heeft een pakkend deuntje dat het zeker erg goed zal doen, ook buiten het songfestival. Het is niet onterecht dat Azerbeidzjan in de finale staat.
De band Go_A zingt het lied Shum. Dit doen zij volledig in het Oekraïens, wat voor het eerst in de geschiedenis van het land is. Het nummer gaat over het ontwaken van de lente na een lange winter, die videoclip, die deels in de omgeving van Tsjernobyl en Pripjat, is opgenomen is surreallistisch. De zangeres van de band werd tijdens de tweede repetitie nog vervangen door een stand-in uit Nederland, die het volgens Oekraïners behoorlijk goed deed. Dit nummer behoort zeker tot een van de kanshebbers.
Tot slot Malta. Dit land stuurt Destiny naar Rotterdam, een zangeres met behoorlijk veel ervaring. Zij won namelijk in 2015 het Junior Eurovisie Songfestival. Daarnaast won zij ook X Factor Malta onder het toeziend oog van haar begeleidster Ira Losco, die in 2002 de tweede – en tot nu toe hoogste notering ooit – voor Malta behaalde. Destiny zingt het nummer Je Me Casse. De act zorgde voor kritiek uit Malta, want geen van de dansers op het toneel is afkomstig van het eiland. Hoewel Malta voorafgaand aan het songfestival nog tot de kanshebbers behoorde, lijkt dat na de liveshow minder vanzelfsprekend.
