Na een knallende eerste halve finale, volgde donderdag de tweede halve finale. Ditmaal was het de beurt aan San Marino, Estland, Tsjechië, Griekenland, Oostenrijk, Polen, Moldavië, IJsland, Servië, Georgië, Albanië, Portugal, Bulgarije, Finland, Letland, Zwitserland en Denemarken om zich aan het publiek te tonen. Niet zomaar een publiek, koningin Máxima zat deze middag ook in de zaal. Zij is het gezicht van “Meer Muziek In de Klas”, een stichting die zich inzet voor meer muzieklessen in het onderwijs.
Nadat er wat technische problemen, die vermoedelijk met het gigantische LED-scherm te maken hadden, waren opgelost, ging de show uiteindelijk van start. San Marino pakte gelijk groots uit met de rapper FloRida, waarvan het onzeker was of hij erbij kon zijn. Toen hij halverwege het liedje plots ten tonele verscheen, ging een deel van de zaal uit zijn dak.
Vervolgens trad Estland aan. Zanger Uku Suviste zou in 2020 al voor Estland naar het Eurovisie Songfestival gaan, maar diende in 2021 opnieuw aan de voorrondes in eigen land mee te doen. Het Estse publiek gunde hem een tweede kans, waardoor hij Eurolaul 2021 won en nu echt naar Nederland kon afreizen. Overigens was men in Estland er ook van overtuigd dat het liedje niet voldoende zou zijn om de winst te behalen. Spijtig genoeg heeft Estland geeneens de finale gehaald.
Ook Griekenland kon op de nodige belangstelling rekenen. Zangeres Stefania woont namelijk in Nederland, in Utrecht om precies te zijn. Sterker nog, we zijn zelfs wijkgenoten geweest. Haar act was zelfs een unicum in de geschiedenis van het Eurovisie Songfestival, zij maakte tijdens een deel van haar optreden gebruik van een groene achtergrond, waar de regie vervolgens andere beelden in zette. Tijdens de repetities verliep niet alles vlekkeloos, maar ’s avonds leek het best goed te gaan. Griekenland staat terecht in de finale.
Na de wat zwakkere inzending van Oostenrijk, dat in 2014 de winst net voor Nederland wegkaapte, verscheen een verrassende inzending uit Polen. Een leuk nummer, waarvan de videoclip is opgenomen in het neonmuseum in Warschau. Deze beelden waren ook op de achtergrond te zien. Tijdens de repetities klonk het best goed. Helaas haalde Polen de finale niet.
Na Moldavië, dat ook dit jaar een goed nummer mee had gebracht, zou IJsland optreden. Helaas bleek een van de bandleden besmet te zijn met het coronavirus, waarna hij in quarantaine moest. De rest van de band, Daði og Gagnamagnið, testte weliswaar negatief, maar besloot solidair te zijn, en ook niet op te treden.
Tijdens de show werden de eerder opgenomen repetitiebeelden getoond. Dat was best jammer, want IJsland was een van de landen die heel goed gebruik maakte van alle lichteffecten in het decor. Daar dacht de regie ook zo over, blijkbaar, want terwijl de hele zaal op het grote scherm de repetitiebeelden van IJsland kon bekijken, werd men in de zaal getrakteerd op een lichtshow. IJsland haalde de finale uiteindelijk wel. Daarmee is aangetoond dat een opgenomen optreden niet per definitie betekent dat je niet doorgaat, aangezien het dus wel om de muziek gaat.
Een andere verrassende inzending kwam uit Portugal. De band, The Black Mamba, die geïnspireerd werd door een gebeurtenis in Amsterdam, zette een bijzonder optreden neer. Portugal heeft, samen met IJsland, het maximale uit het decor gehaald, waardoor het er bijzonder goed uit zag.
Bulgarije stuurde opnieuw Victoria. Vorig jaar zou ze ook al meedoen, en behoorde toen tot de kanshebbers. Naar verluidt was zij zo ontdaan door het feit dat ze haar oude nummer niet mee mocht nemen naar deze editie, dat zij dat liedje nooit meer wil zingen. Toegegeven, het had de eerste overwinning van Bulgarije ooit kunnen zijn. Het optreden van dit jaar is minstens zo goed, het is niet onterecht dat ze de finale gehaald heeft.
Finland probeert met de band Blind Channel het succes van Lordi te evenaren. Deze onvervalste rockband zette een knetterend optreden neer, waarbij ze zoveel gebruik maakten van vuureffecten dat de temperatuur in Ahoy een paar graden steeg. Degenen die vooraan zaten zullen de barbecuegeur uit hun kleren moeten wassen. Vol overgave hebben zij zich in de finale gezongen en zijn daarmee een gevaarlijke outsider.
Zwitserland gooide het over een andere boeg, en klopte aan bij Wouter Hardy; de producer van het nummer Arcade waarmee Duncan in 2019 voor Nederland het Songfestival won. Gjon’s Tears brengt het nummer ten gehore op een stellage, die tegen het einde van het liedje in beweging komt. Waar andere landen dit automatisch laten doen, liggen bij de Zwitsere act 2 mensen op de grond te wachten totdat ze in beweging mogen komen. Het nummer Tout l’Univers doet erg denken aan Arcade en is wellicht om die reden in de finale terechtgekomen.
De laatste inzending is afkomstig uit Denemarken. De band Fyr og Flamme zingt het nummer Øve Os På Hinanden, dat doen zij in het Deens. De laatste keer dat Denemarken dit deed was in 1997. Wat mij betreft een goed idee om weer meer in de eigen landstaal te zingen. Helaas was het nummer bij lange na niet sterk genoeg voor zowel de eerste als tweede halve finale. Denemarken zien we zaterdag niet terug.
