ANWB-Uu is de naam van het lettertype dat een roerige geschiedenis kent. Ooit bedoeld als opvolger van de lettertypeserie ANWB-Cc/Ee, tegenwoordig enkel nog officieel in gebruik op straatnaamborden.
Dit lettertype is in 1997 ontworpen door Gerard Unger tijdens een studie naar een nieuw ontwerp van de Nederlandse bewegwijzering. De ANWB liet deze studie uitvoeren. Als resultaat hiervan ontstond niet alleen een nieuw lettertype, ook de symbolen en de pijlen werden vernieuwd. In 2001 werd het plan gepresenteerd.
Rijkswaterstaat, dat eindverantwoordelijk was voor de richtlijn, was niet tevreden over meerdere punten, waardoor onder andere het lettertype niet in gebruik genomen zou moeten worden. Redesign, zoals het project heette, werd uiteindelijk op de lange baan geschoven. Dit weerhield de ANWB er niet van om het lettertype volop te gebruiken. Zelfs na invoering van een nieuwe richtlijn in 2005, bleef ANWB-Uu nog in het straatbeeld verschijnen.
In 2014 werd uiteindelijk een nieuwe richtlijn voor de nationale bewegwijzering ingevoerd. De vraag naar meer uniformiteit kwam zelfs van de bordenproducenten, die steeds met andere eisen te maken kregen. Inmiddels was ook de Nationale Bewegwijzeringsdienst opgericht, een extra stok achter de deur om de richtlijn goed te implementeren. Effectief betekent dit dat ANWB-Uu vanaf 2015 niet meer gebruikt mag worden op bewegwijzeringsborden. Het oude lettertype, ANWB-Cc/Ee, werd in de richtlijn opgenomen. Wel liet Rijkswaterstaat een eigen versie van dit lettertype maken, dat onder de naam RWS in diverse varianten in gebruik is.
Met deze nieuwe richtlijn is het lettertype niet direct uit het straatbeeld. Uiteraard worden alle borden die deze letters bevatten niet direct vervangen. Daarnaast hebben lokale overheden dit lettertype geschikt geacht voor straatnaamborden; het is zelfs in een NEN-norm opgenomen. De gemeente Utrecht is al een tijd bezig om alle straatnaamborden te vervangen. Ook de gemeente IJsselstein maakt gebruik van dit lettertype op nieuwe straatnaamborden. Er zijn zelfs bordenleveranciers die de snelheidslimietborden in dit lettertype leveren.
Een vreemde keuze, want een van de redenen om dit lettertype uiteindelijk niet in de richtlijnen op te nemen, was de slechte leesbaarheid. De spatiëring tussen de letters was te gering en bepaalde cijfer- en lettervormen waren bij een gemiddelde snelheid al slecht te onderscheiden. Met name bij de kleine snelheidsborden op hectometerpaaltjes is dit een ongewenst effect. Hoewel alle adviezen dit lettertype niet aanraden voor bewegwijzering, zullen we het de komende jaren nog veelvuldig blijven zien.
