De Franse wegen lijken leger dan normaal, overal kunnen we zonder files gemakkelijk doorrijden. Ondertussen beseffen we ons dat we bij de grens niet zijn staande gehouden door de Gendarmerie. Ook nu we toch wel ver in Frankrijk zitten, vragen we ons af of de verklaring op eer ooit nog van pas gaat komen.
Na Estrées-Deniécourt slaan we rechtsaf en gaan we recht op de kust af. Een populaire route, want het wordt aanmerkelijk drukker en duurder. Het stuk met de tolwegen is aan de beurt. Het ritueel van het ontvangen van een kaartje, om die daarna weer bij een tolpoortje in te leveren samen met je bankkaart, went nooit. Evenals de prijzen, die voor velen best als schappelijk worden beschouwd.
Op dit stuk tolweg treffen we nog een servicepunt, nabij Villers Bretonneux. Anders dan we langs de tolwegen gewend zijn, is dit een piepklein tankstation met dito winkeltje. Afstand houden is er nauwelijks mogelijk, waardoor we bij de auto pauzeren en snel doorrijden om enkele kilometers verder alsnog een poging te wagen om wat langer te rusten.
